Γράφει ο Μάριος Κωνσταντίνου

Είναι στιγμές που δύσκολα βρίσκεις τρόπο να εκφραστείς. Τι να κάνεις όταν το κακό που σε αναστατώνει συντελέστηκε ήδη; Nα θυμώσεις, να καταγγείλεις, να φωνάξεις;

Κάντο.

Ε, και μετά; Θα αλλάξει μήπως κάτι;

Μουδιασμένος, αιφνιδιασμένος και αμήχανος, σωπάς.

Κλείνεις τα μάτια και προσπαθείς να δεις μπροστά, να σκεφτείς το θέμα σφαιρικά. Προσπαθείς να εντοπίσεις κάτι θετικό και δυσκολεύεσαι. Θυμάσαι πως η ασχήμια, ασχήμια είναι που φέρνει. Θυμάσαι τις αλυσιδωτές συνέπειες μιας κοσμοθεωρίας που ως βάση της έχει το πρόσκαιρο και το εύκολο χρήμα, για τους λίγους.

Θυμάσαι πως λίγο βορειότερα απ’ τις Θαλασσινές Σπηλιές βρίσκεται το πάρκο του Ακάμα. Το προστατευόμενο, φυσικό πάρκο του Ακάμα. Να αντέξει άραγε αυτό τις επιβουλές των αγρίων, διερωτάσαι. Μα είναι δυνατόν να το καταστρέψουν κι αυτό; Aποκλείεται, υποδεικνύει ο αντίλογος μέσα σου. Θα το προστατεύσουν σίγουρα οι κρατικοί μας φορείς. Ως παρθένο και φυσικό άλλωστε το προωθούν ως προϊόν.

Το προϊόν είναι λέξη - κλειδί, οκ, οκ, θα σωθεί. Ανακουφίζεσαι. Έπειτα θυμάσαι όμως πως μέχρι ... πέρσι οι θαλασσινές σπηλιές ήταν επίσης τουριστικές! Κοσμούσαν καρτ ποστάλ! Σωπάς.

«Συμβαίνει σήμερα στην πόλη μας, στη θάλασσά μας. Μολύνεται ο τόπος κι εμείς καθόμαστε με τα χέρια σταυρωμένα. Έχουν τοποθετήσει αγωγούς με τους οποίους θα ρίχνουν τα απόνερα των πύργων μέσα στη θάλασσα που κολυμπάμε εμείς και τα παιδιά μας. Θα συνεχίσουμε να επιτρέπουμε παθητικά την καταστροφή της Λεμεσού; Ντροπή!» έγραφαν προχθές οργανωμένοι πολίτες στη μεγαλύτερη παραθαλάσσια μας πόλη. Αλυσιδωτά, το θυμάσαι στη συνέχεια και αυτό.

Και σωπάς.

Στο μεταξύ, υπάρχουν κι άλλα ετοιμόρροπα κτήρια στην παλιά Λευκωσία, διάβασες μόλις χθες μετά από μια άλλη αλυσιδωτή είδηση όπου μια ολόκληρη οικοδομή στο κέντρο της παλιάς πόλης κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Ε, ντάξει, χαλαμάντουρα. Μαύρο χάλι είναι τα κτήρια εκεί, ποια η αξία να τα αναπαλαιώνουμε και να συντηρούμε. Να μην βρεθεί άλλωστε ένας επιχειρηματίας ανάπτυξης γης να αξιοποιήσει το σημαντικό φιλέτο; Θα βρεθεί. Είναι περιοχή που αναπτύσσεται κι αυτή … Τσουπ, θυμάσαι κι άλλη είδηση! Aλυσιδωτά πάντα ....

«Έξωση σε 100 περίπου ένοικους κτηριακού συγκροτήματος στο κέντρο της Λευκωσίας έκαναν παραμονές Χριστουγέννων ιδιοκτήτες, αφού πρώτα τους διέκοψαν τον ηλεκτρισμό και το νερό για τέσσερις ημέρες».

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, πρόκειται για σύμπλεγμα 24 διαμερισμάτων στα οποία διαμένουν περίπου 100 ένοικοι, στην πλειονότητά τους αλλοδαποί και πολιτικοί πρόσφυγες από διάφορες χώρες. Όπως υποστηρίζουν οι ένοικοι, πληρώνουν κανονικά τα ενοίκια και τους λογαριασμούς τους και η προειδοποίηση που είχαν για να αδειάσουν τα διαμερίσματα τους ήταν ελάχιστη, μόλις 10 ημερών. Δηλώνουν πως αυτό που γίνεται είναι εσκεμμένο γιατί οι ιδιοκτήτες θέλουν να μετατρέψουν το χώρο σε ξενοδοχείο.

Αχά! Πάμε και για ένα τελευταίο ...

Άστεγοι αιτητές ασύλου σε όλες τις πόλεις της Κύπρου, διάβασες μόλις σήμερα, μείζον θέμα η αύξηση των αστέγων γενικώς στο νησί, διαβάζεις συνεχώς το τελευταίο εξάμηνο.

«Σε συνθήκες πλήρους εξαθλίωσης ζουν αιτητές ασύλου χωρίς στέγη μέσα στο κρύο, σύμφωνα με τη Λειτουργό Ενημέρωσης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες Αιμιλία Στροβολίδου». «Έχει κάποιους που κοιμούνται στους κήπους, έχει άλλους που μπορεί να κοιμούνται σε εντελώς ακατάλληλα καταλύματα, να είναι στοιβαγμένοι, ο ένας πάνω στον άλλο. Μπορεί άλλοι να διαμένουν σε κάποιες στέγες, αλλά οι συνθήκες μπορεί να μην είναι κατάλληλες για αξιοπρεπή διαβίωση και κατάλληλες για την υγεία τους, όπως προβλέπουν και οι ευρωπαϊκές συμβάσεις».

«Δεν υπάρχουν και στέγες επιπλέον, τα ενοίκια είναι πάρα πολύ ψηλά. Επομένως το θέμα της έλλειψης στέγης είναι ένα τεράστιο θέμα που ταλανίζει τους αιτητές ασύλου εδώ στην Κύπρο», ανέφερε.

Και σωπάς. Ή μήπως ... όχι;