*Το όνομα της συντάκτριας δεν αναγράφεται λόγω του ότι ενδέχεται να σταματήσουν να επικοινωνούν μαζί της από τις κυπριακές -über alles- εταιρείες ερευνών

Ναι. Είμαι εκείνο το πλάσμα που όταν ανταποκριθεί σε κλήση που ο συνομιλητής στην άλλη άκρη της γραμμής ρωτήσει «Θέλετε να λάβετε μέρος σε μία σύντομη τηλεφωνική έρευνα», ανταποκρίνεται χαρωπά και εύκολα «Ναι». Πες το ‘μαζοχισμό’ αλλά γουστάρω. Δεν ξέρω ακριβώς πως το δουλεύουν το σύστημα και μ’ έχουν εντοπίσει σχεδόν όλες οι εταιρίες ερευνών στην χώρα αλλά δεν με αφορά καθόλου.

Γουστάρω να μαθαίνω ή να υποπτεύομαι ποιες εταιρίες έχουν μισθώσει έρευνα, διασκεδάζω πολύ με τις ερωτήσεις -που στις πλείστες των περιπτώσεων είναι σούπερ άκυρες- και επιπλέον μεταφράζω τον μαζοχισμό μου αυτό και την εν λόγω σπατάλη χρόνου σε ενδιαφέρον διάλειμμα και ξεπαστρεύω.

«Θα θέλατε να λάβετε μέρος σε μία σύντομη, ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΗ, έρευνα;»,

Μετά από την πολύχρονή μου εμπειρία και θεωρώντας εαυτόν εξπέρ, είμαι πανέτοιμη να καταγράψω τα fabulous και ανούσια μου αυτά διαλείμματα απ’ την καθημερινότητα, μαζί και κάποια tips γι’ αυτούς που χειρίζονται την επονομαζόμενη τηλεφωνική έρευνα αλά κυπριακά.

Καταρχάς, να σημειωθεί πως η πρώτη ερώτηση που δέχεσαι σε τέτοιου τύπου έρευνες έχει να κάνει με την σχέση που ενδέχεται να έχεις με μίντια, διαφήμιση, εταιρίες ερευνών κλπ. Εδώ, προσωπικά, λέω το ψεματάκι μου γιατί, είπαμε, είμαι μαζόχα και γουστάρω. Καλό είναι να ξέρεις πως όταν σου προλογίσουν τη συνομιλία με την ερωτησούλα και στο τονίσουν, «Θα θέλατε να λάβετε μέρος σε μία σύντομη, ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΗ, έρευνα;», σύντομη δεν θα είναι. Μαζοχισμός λέμε. Κι αν θέλεις, προχωράς.

Ακολουθούν ένα κάρο ερωτήσεις, τοποθετήσεις επί –φανταστικών δηλώσεων- αξιολόγηση «από το ένα ως το δέκα να μας πείτε πόσο συμφωνείτε» και άλλα. «Είναι η καλύτερη μπύρα που έχω δοκιμάσει στη ζωή μου, δεν την αλλάζω με τίποτα», «Το τάδε τραπεζικό ίδρυμα είναι κοντά στον πολίτη και αφουγκράζεται τις ανάγκες του», «Αγοράζω τρία πακετά τσιγάρα την ημέρα και δεν σκέφτομαι να διακόψω μες τον επόμενο χρόνο το κάπνισμα». Αυτά και άλλα πανέμορφα θα καλεστείς να αξιολογήσεις απ' το 1 έως το 10 για να δείξεις αν συμφωνείς ή διαφωνείς.

Άμα γουστάρεις τον μαζοχισμό και έχεις κανένα τέταρτο με εικοσάλεπτο ελεύθερο να σπαταλήσεις, μπορείς να υποθέσεις ποιος αναβαθμίζεται, ποιος εξαγοράζει, τι ανοίγει και τι κλείνει μες τη χώρα Κύπρο.

Η πολύχρονή μου εμπειρία στον χώρο, ως τηλεφωνικό δείγμα σε έρευνες, μου έχει διδάξει πως σε αυτή τη χώρα αυτό που απασχολεί τις έρευνες –με εξαίρεση τις προεκλογικές περιόδους- είναι το τι τρώμε, από πού αγοράζουμε τα προϊόντα για να το φάμε, πού φυλάμε τα ευρώπουλα για να αγοράσουμε τα φαγώσιμα, αν εμπιστευόμαστε το ίδρυμα που μας φυλά τα ευρώπουλα και πώς αξιολογούμε το «ανθρώπινο πρόσωπο» των εταιριών που εμπιστευόμαστε.

Με λίγα λόγια, θεματικές που σκιαγραφούν απόλυτα τις κυπριακές μας έγνοιες.

Οπότε, θα ακούσεις να σε ρωτάνε απ’ την άλλη άκρη της γραμμής να πεις το «ναι» και το «όχι» σου, να βαθμολογήσεις και, σε σπάνιες περιπτώσεις, να δηλώσεις την άποψή σου. Σουπερμάρκετ, αεροπορικές εταιρίες, τραπεζικά ιδρύματα, τυχερά παιγνίδια, αυτοκίνητα.

Άμα γουστάρεις τον μαζοχισμό και έχεις κανένα τέταρτο με εικοσάλεπτο ελεύθερο να σπαταλήσεις, μπορείς να υποθέσεις ποιος αναβαθμίζεται, ποιος εξαγοράζει, τι ανοίγει και τι κλείνει μες την χώρα Κύπρο.

Το πρόβλημα που παρουσιάζεται είναι όταν αρχίσεις να πιστεύεις πως έγινες πιο εξπέρ απ’ τους εξπέρ και αρχίζεις με βάση τη λογική και την εμπειρία, να εντοπίζεις λάθη και παραλείψεις στις χαριτωμένες αυτές τηλεφωνικές συνομιλίες.

«Μάνα μου εγώ εν τζαι ξέρω, διούν μου τες ερωτήσεις, ξέρεις πόσα πιάνω για να δουλέφκω δαμαι;». Το έχω ακούσει ΚΑΙ αυτό, μαζί με άλλα παρόμοια σε πιο ‘καθωσπρέπει' ύφος.

Βασικά, αυτό που έχω καταλάβει είναι πως, όπως όλα τα ψεκάστε/σκουπίστε/τελειώσατε μες τη χώρα, έτσι και οι έρευνες –οι οποίες υποθέτω αγοράζονται ακριβούτσικα από τους πελάτες- στήνονται στο πόδι.

«Θα συστήνατε την τάδε εταιρία [σημ: τυχερών παιχνιδιών] σε φίλους και συγγενείς σας;», «Πώς αξιολογείτε τον διοικητικό [σάμπως και είμαι υποχρεωμένη να ξέρω τον CEO] χαρακτήρα της τάδε εταιρίας;», «Θα επιθυμούσατε περισσότερες προσφορές [πες όχι, πες όχι και το γάμησες το παζάρι για τους καταναλωτές] απ’ το σουπερμάρκετ σας;»

Γενικότερα παίζει μία προχειρότητα στις ερωτήσεις που είναι αδιευκρίνιστες επί το πλείστον π.χ. όταν μου ζητάς να σου πω για το «ανθρώπινο πρόσωπο» μιας εταιρίας, εννοείς να αξιολογήσω υπαλλήλους; Κοινωνική ευθύνη; Τι;

Δεν ξέρω πως βγάζουν τα πορίσματα και κάνουν καλό αλλά δεν με νοιάζει κιόλας. Junkie της έρευνας σου λέω.

Αγαπημένο, βέβαια, σκέλος του ερωτηματολογίου είναι εκεί όπου σου υποδεικνύουν πως η βαθμολόγηση αντιστοιχεί με «το 5 ως ‘πάρα πολύ’, το 4 ‘πολύ’, το 3 ‘αρκετά’…» και ούτω καθεξής. Λαμβάνοντας υπόψη πως δεν πρέπει να απαντήσεις σε γραπτό ερωτηματολόγιο και εκείνη την ώρα ενδέχεται να περιμένεις το πεντικιούρ να στεγνώσεις και τους έχεις κάνει τη χάρη να αξιολογήσεις αν «μηχανικά το τάδε αυτοκίνητο είναι αξιόπιστο» εννοείται πως έχεις μπλέξει τα μπούτια σου και απαντάς σε όλες τις ερωτήσεις με ένα πανέμορφο «3 να βάλετε!».

Απ’ τις αγαπημένες ερωτήσεις που σου απευθύνονται και με τις οποίες κλείνει η κάθε respectful έρευνα είναι αυτή με την «κοινωνική ευθύνη της εταιρίας». Γιατί τόσα χρήματα σπαταλιούνται για να φαίνεται πως προσφέρει πίσω στην κοινωνία η εταιρία, ας δούμε αν το έχουν καταλάβει κι αυτοί οι καταναλωτούληδες και το εκτιμούν.

Γενικότερα, σ' αυτό που θέλω να καταλήξω είναι πως ακόμα και σ’ αυτό το κομμάτι, της εμπορικής πτυχής της χώρας, παρατηρώ να γίνεται μια δουλειά όχι και τόσο προχώ, αφού άμα υποθέσεις τι είναι αυτό που ψάχνουν σκέφτεσαι θα μπορούσαν να πιάσουν το vibe της καταναλωτικής κοινωνίας αλλιώς. Πόσο μάλλον μίας μικρής πληθυσμιακά κοινωνίας. Οι ομάδες εστίασης είναι μία καλή λύση αλλά μάλλον κοστίζει κατιτί παραπάνω.

Όπως και να ‘χει εγώ θα συνεχίσω να απαντάω σε έρευνες, αφού με εντόπισαν όλες σχεδόν οι εταιρίες ερευνών και θα κάνω τον μαζοχισμό μου σύντομο διαφημιστικό διάλειμμα απ’ την καθημερινότητα.