Η μουσική φέρνει τους ανθρώπους κοντά, η μουσική μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, η τέχνη δεν γνωρίζει σύνορα κι ένα σωρό κλισέ, στερεότυπες εκφράσεις κι αφηγήματα, που επαναλαμβάνονται στις μέρες μας συνέχεια. Στην περίπτωση όμως της Sama Abdulhadi, η ταύτιση είναι απόλυτη.

Έχοντας ως βάση της πια τη Γαλλία, η Sama φιγουράρει σε διεθνή μουσικά περιοδικά ως «το πρώτο κορίτσι από την Παλαιστίνη που έγινε DJ της techno». Με τα πάρτι που διοργάνωνε με λίγους ακόμη καλλιτέχνες στη Ραμάλα δέκα περίπου χρόνια πριν, έχει ουσιαστικά βάλει τις βάσεις για τη δημιουργία μιας ακμάζουσας, ηλεκτρονικής και underground μουσικής σκηνής, στην τόσο ταλαιπωρημένη απ’ τη βία και τις συρράξεις περιοχή.

Με αφορμή πρόσφατη συμμετοχή της σε μίνι ντοκιμαντέρ του Boiler Room, η Sama μίλησε στο περιοδικό Wonderland για τη ζωή των DJ κοριτσιών, το μεσανατολικό καθώς και τον ρόλο που η δουλειά της έχει διαδραματίσει στον επαναπροσδιορισμό της σύγχρονης παλαιστινιακής κουλτούρας και ταυτότητας.

Ας μη ξεχνάμε πως μιλάμε για μια κοινωνία που παραδοσιακά υπήρξε πολύ σκληρή και συχνά, αδίστακτη απέναντι στις γυναίκες. Όπως ενδεικτικά αναφέρεται στο δημοσίευμα του Wonderland, μερικά χρόνια πριν για μια κοπέλα ήταν δύσκολο όχι μόνο να παίζει μουσική σ’ ένα πάρτυ αλλά ακόμη και να καπνίζει τσιγάρο!

https://www.youtube.com/watch?time_continue=514&v=M-R8S7QwO1g

Τα πράγματα άρχισαν να βελτιώνονται αισθητά 7 με 8 χρόνια πριν, επισημαίνει η ίδια η Sama, η οποία ασχολείται με με το DJing από την εφηβεία της.

«Πιστεύω πως είναι καταρχάς σημαντικό να διασαφηνίσουμε πως ο σημαντικότερος λόγος που δεν μπορούσαμε να κάνουμε πάρτι της προκοπής ήταν το κέρφιου που μας επιβαλλόταν απ’ τις αρχές του Ισραήλ. Η διαφορά, για παράδειγμα, μεταξύ της σκηνής στη Χάιφα και της αντίστοιχης σκηνής στη Ραμάλα είναι τεράστια. Περιοριζόμασταν σε events όπως τα γενέθλια και τα Halloween. Όταν ήμουν ακόμη έφηβη, δεκαπέντε δηλαδή χρόνια πριν, τα δικαιώματα των γυναικών βρίσκονταν σε πολύ χειρότερη μοίρα».

Πρέπει κανείς να ζήσει στη Ραμάλα για να αντιληφθεί τις ομορφιές της, είχε πει σε συνέντευξή της πέρσι στο Νoisey. «Είναι μια χριστιανική πόλη, γεμάτη με μπαρ και ανθρώπους που συνεχώς πίνουν αλκοόλ. Υπάρχουν και οι πιο συντηρητικές, μουσουλμανικές γειτονιές, όλοι όμως σέβονται τη διαφορετικότητα στη θρησκεία και ποτέ δεν είχαμε προβλήματα γύρω απ’ αυτό. Μουσική δεν δικαιούμαστε να παίζουμε μετά τα μεσάνυχτα, συνεπώς τα πάρτι τα κάναμε συνήθως απ’ τις 12 το μεσημέρι μέχρι τις 12 τη νύχτα.

H ενέργεια στα πάρτι της Παλαιστίνης είναι μοναδική

Όταν στη Γάζα ή στη Δυτική Όχθη σημειώνονται βομβαρδισμοί, τα πάρτι διακόπτονται για λίγο καιρό. Μπορεί για τρεις μήνες η διάθεση να είναι πεσμένη και κανείς να μην πηγαίνει σε πάρτι, ούτε καν να θέλει να ακούσει μουσική μέχρι που, ξαφνικά, θα ξεπηδήσει ένα event απ' το πουθενά και οι άνθρωποι θα πάνε και θα αρχίσουν να χορεύουν σαν τρελοί. H ενέργεια στα πάρτι της Παλαιστίνης είναι μοναδική κι αυτό είναι κάτι που δεν θα συναντήσεις ποτέ, σε καμιά άλλη χώρα».

Η αντικειμενοποίησή της ως γυναίκα δεν είναι πάντως κάτι που δεν συμβαίνει στη Δύση. «Από την ύπαρξη των φεστιβάλ 'μόνο για γυναίκες DJ' μέχρι τα ενοχλητικά κομπλιμέντα που εισπράττω για τις γνώσεις μου στην ακουστική μηχανική και από τις συνεχείς παρενοχλήσεις στον δρόμο, από το Κάιρο μέχρι το Παρίσι, η αντικειμενοποίηση της γυναίκας καλά κρατεί».

Η Sama θα ευχόταν φυσικά να μην γινόταν καν θέμα ότι είναι κορίτσι και DJ. Eίναι δυνατόν ακόμη να μιλάμε για κάτι τέτοιο, διερωτάται κι έχει σαφώς όλο το δίκιο με το μέρος της. «Θέλω να δραστηριοποιούμαι σε μια μουσική σκηνή που να μου δίνει χώρο να είμαι όσο πιο καλή και όσο πιο ταλαντούχα μπορώ κι αυτό να εξαρτάται μόνο απ’ τα ατομικά μου skills και όχι απ' το αν είμαι αγόρι ή κορίτσι! Τα φεστιβάλ μόνο για γυναίκες είναι μεν ένα σημαντικό βήμα στην ορατότητα, σ’ έναν καλύτερο ωστόσο κόσμο το φύλο δεν θα έπρεπε να γίνεται καθόλου θέμα στην καριέρα ενός ανθρώπου».

πριν μια δεκαετία κανείς στην περιοχή δεν μπορούσε να καταλάβει τη μουσική μας

Αν και τα πρωτοποριακά πάρτι που διοργάνωνε η ίδια στη Ραμάλα πριν μια δεκαετία δεν είχαν μεγάλη απήχηση, σήμερα η σκηνή έχει μεγαλώσει απίστευτα. «Νομίζω πως πριν μια δεκαετία κανείς στην περιοχή δεν μπορούσε να καταλάβει τη μουσική και το vibe που προσπαθούσαμε να εισαγάγουμε. Δεν είχε άλλωστε τίποτα να κάνει με παραδοσιακούς ήχους, ρυθμούς και χορούς. Το κοινό αδυνατούσε και να κατανοήσει την έννοια 'μουσική χωρίς στίχους'. Όταν όμως βλέπω την τεράστια αλλαγή που έχει επιτευχθεί από τότε και πως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα σήμερα, νομίζω πως όλα πια είναι πιθανά και πως τα γούστα και οι παραδόσεις συνεχώς αλλάζουν, διαφοροποιούνται και εξελίσσονται. Ναι λοιπόν, η μουσική μπορεί να λειτουργήσει συνενωτικά, παντού στον κόσμο».

Σύμφωνα με τη Sama, σήμερα στη Ραμάλα και στη Xάιφα μπορεί κανείς να πάει σε φανταστικά πάρτι. Ομάδες όπως οι DJs for Pasteline και ονόματα όπως οι BenUFO, Black Madonna και Four Tet, κάνουν εκπληκτική δουλειά. Μας δίνουν αισθήματα ελπίδας, αξιοπρέπειας και ισότητας». Η δημιουργία και η διεύρυνση της underground μουσικής σκηνής έχει απήχηση και σε Παλαιστινίους που διαμένουν στις κατεχόμενες (όπως τις υπογραμμίζει η Sama) περιοχές. Είναι κι αυτό κάτι, δηλώνει.

«Το Jazar Crew και άλλοι καλλιτέχνες κρατούν τη σκηνή της Παλαιστίνης δραστήρια και σύγχρονη. Όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες είναι κάτι σαν τη ζωντανή ενσάρκωση της σύγχρονης Παλαιστίνης. Μπορεί το Ισραήλ να έχει βασίσει το εθνικό του αφήγημα σε μια ιστορία ηλικίας 5,000 ετών, εμείς ωστόσο είμαστε η ζωντανή απόδειξη ότι κάθε μέρα που περνάει η ιστορία εξακολουθεί να γράφεται. Είναι σημαντικό να επικοινωνήσουμε με τον κόσμο εκεί έξω πως δεν επιβιώνουμε απλά. Ζούμε!».

Πέρα από την ανάπτυξη της techno, η σκηνή της Παλαιστίνης έχει να επιδείξει μεγάλο ενδιαφέρον και σε άλλα genres, όπως trip-hop, hip-hop, acid, house και dub.

Φωτογραφίες από τη σελίδα της

Mε πληροφορίες από το Wonderland και το Noisey France