Ενδεικτική είναι η παρακάτω φωτογραφία, όπου ανθρωποειδή κοράκια τρέχουν πίσω από την έφηβη, επειδή συμμετείχε, όπως είχε -με σκανδιαλάρικα ύφη- ειπωθεί, σε gangbang: Ας μην στρουθοκαμηλίζουμε φίλοι μου, αυτός ήταν ο λόγος που η υπόθεση πούλησε σε παραδοσιακά και social μίντια, η φερόμενη συμμετοχή μιας κοπέλας σε όργιο με πολλούς άντρες. Το ότι ενδέχεται όμως να μιλάμε για έναν κυριολεκτικό όσο και μεταφορικό και συνεχή βιασμό, είναι το ουσιαστικό θέμα που τώρα τίθεται και που για ακόμη μία φορά, ενδέχεται να μας κάνει (ήδη μας κάνει βασικά) ως χώρα διεθνώς ρεντίκολο.

Σύμφωνα λοιπόν με το χθεσινό ρεπορτάζ, το Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου έκρινε τη 19χρονη από τη Βρετανία ως «ένοχη πέραν πάσης αμφιβολίας» για το αδίκημα της «δημόσιας βλάβης», ύστερα από «ψευδή καταγγελία της ότι είχε βιαστεί από 12 Ισραηλινούς στην Αγία Νάπα».

«Είναι φανερό όμως από τη διαδικασία ότι τα δικαιώματα της κατηγορούμενης έχουν παραβιαστεί και δεν έχει δοθεί η αναγκαία σοβαρότητα και σεβασμός στη διερεύνηση των καταγγελιών της, με αποτέλεσμα να έχει ανατραπεί το σκηνικό και από παραπονούμενη βρέθηκε κατηγορούμενη» θα δήλωνε έξω από το δικαστήριο λίγο μετά τη χθεσινή ανακοίνωση της ετυμηγορίας, η δικηγόρος και ακτιβίστρια Αργεντούλα Ιωάννου, όπου μαζί με τριάντα ακόμη άτομα, πήγε στο Παραλίμνι εκπροσωπώντας ακτιβιστική ομάδα που μάχεται για την έμφυλη βία στη χώρα μας.

Σύμφωνα, δε, με σημερινό ρεπορτάζ, δύο πρώην γενικοί εισαγγελείς και ένας πρώην υπουργός Δικαιοσύνης είχαν ζητήσει πριν από δύο μήνες τον τερματισμό της ποινικής δίωξης της νεαρής Αγγλίδας. Συγκεκριμένα, οι Αλέκος Μαρκίδης, Πέτρος Κληρίδης και Κύπρος Χρυσοστομίδης στήριζαν το αίτημά τους επικαλούμενοι απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση της, καταδικασθείσας πλέον, 19χρονης.

Όπως κανείς που δεν ήταν παρών, έτσι και εγώ δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω με σαφήνεια τι έγινε ή τι δεν έγινε το περασμένο καλοκαίρι σ’ εκείνο το τουριστικό δωμάτιο. Θα ήθελα να μην με αφορά και ποτέ να μην έπρεπε να ασχοληθώ. Να μην είχε γίνει ποτέ θέμα. Απ’ όσα έχουν όμως ειπωθεί και συμβεί από εκείνη τη μέρα, φαίνεται πως ακόμη και το ακραίο σενάριο ενός κυπριακού When they See Us δεν πρέπει να αποκλειστεί εντελώς ως πιθανότητα. Μόλις πέρσι είχαμε άλλωστε την υπόθεση του serial killer και των εγκληματικά ανεύθυνων και ρατσιστών αστυνομικών (θα φυλακιστεί άραγε κανείς;) ενώ και η δικαστική μας εξουσία δεν είναι πως αποτελεί διεθνές πρότυπο για την αμεροληψία της. 

Όλα αυτά τα περί When They See Us είναι βέβαια συνωμοσιολογικές εικασίες. Πιθανές μεν, εικασίες δε. Το ότι όμως μια 19χρονη κοπέλα εδώ και έξι συνεχείς μήνες ταπεινώνεται, εξευτελείται και λοιδορείται από αστυνομία, μίντια και δικαστήρια, επειδή μέσα στο σοκ της και τη δυσθυμία της ένα πρωινό του περασμένου καλοκαιριού προκάλεσε «δημόσια βλάβη» δεν είναι εικασία, γεγονός είναι και τα ερωτήματα που τώρα τίθενται είναι αρκετά.

Πόσο αδιάσειστα είναι τα στοιχεία για τον επαγγελματισμό που επέδειξαν οι αστυνομικοί στις ανακρίσεις τους;

Πόσο αδιάσειστα και ακλόνητα είναι, για παράδειγμα, τα στοιχεία για τον επαγγελματισμό που επέδειξαν οι αστυνομικοί στις ανακρίσεις τους; Είμαστε εντελώς σίγουροι πως έχουν κάνει σωστά, αμερόληπτα και χωρίς ίχνος σεξισμού τη δουλειά τους; Δικηγόρος υπήρχε στην αίθουσα τις πρώτες ώρες της ανάκρισης; Tι μεσολάβησε από την αρχική καταγγελία για βιασμό μέχρι την ανάσυρσή της και γιατί στην πορεία η 19χρονη επανήλθε κάνοντας λόγο για εξαναγκασμό σε απόσυρση; Τόσο αυθαίρετα ξυπνάς ένα πρωί και πας στην Αστυνομία να ψευδοκαταγγείλεις βιασμό; 

Kι αν θεωρήσουμε πως όλα τα παραπάνω ισχύουν, όπως επίσημα έχουν δημοσιευτεί και η 19χρονη είναι πράγματι ένας άνθρωπος με ψυχολογικά θέματα που φάσκει και αντιφάσκει με όσα λέει, είναι αυτό αδίκημα που ν’ αξίζει περαιτέρω τιμωρίας απ’ αυτή που τους τελευταίους έξι μήνες έχει ήδη υποστεί; To ότι ήδη έμεινε υπό κράτηση στις Κεντρικές Φυλακές για ένα μήνα και το ότι έχει ήδη υποχρεωθεί να παραμείνει για ένα εξάμηνο και σε περιορισμό, σε μια ξένη χώρα, χωρίς την απαραίτητη οικονομική στήριξη, δεν είναι αρκετή ως τιμωρία;

Ένα άλλο  βασικό ερώτημα έχει να κάνει με την εκπληκτικά γρήγορη απαλλαγή των Ισραηλινών. Δεν είμαι νομικός, όμως το ερώτημα με προβληματίζει και δικαιούμαι να το θέσω: Αν μιλάμε για ένα ανισόρροπο και μη αξιόπιστο άτομο που ψεύδεται, γιατί η ανακάλεση της καταγγελίας για βιασμό θεωρήθηκε αμέσως αξιόπιστος ως ισχυρισμός και με διαδικασία εξπρές αποσύρθηκαν όλες οι καταγγελίες εναντίον των Ισραηλινών; Για την παράνομη βιντεογράφηση, που αποτελεί ποινικό αδίκημα, γιατί δεν έγινε τίποτα; Γιατί μετά από λίγες μέρες επέστρεψαν όλοι θριαμβευτές στα σπίτια τους και η 19χρονη έπρεπε να υποστεί εξάμηνη ταπείνωση για να κριθεί κιόλας από το δικαστήριο χθες ως ένοχη για συκοφαντία και δημόσια βλάβη; Μεγαλύτερη δεν είναι όμως η συκοφαντία που η ίδια έχει βιώσει και συνεχίζει να βιώνει εναντίον της; 

H επιλεκτική ευαισθησία της αστυνομικής και νομοθετικής μας εξουσίας είναι ένα άλλο ουσιαστικό ζήτημα που από χθες που ανακοινώθηκε η απόφαση τίθεται συνεχώς από συμπολίτες μας με δημοκρατικά αντανακλαστικά και ευαισθησίες. Όπως μου έλεγε η κοινωνιολόγος Μαρία Αγγελή, σε πρόσφατη συνέντευξή της, πόσο εξοργιστική είναι η τόση ενασχόληση με την ύποπτη για ένα τόσο μικρό αδίκημα, όταν σκεφτούμε πόσο γρήγορα κουκουλώνονται άλλες υποθέσεις, όπως για παράδειγμα εκείνη με τον ναό της Αφροδίτης, που ως έγκλημα εμπορίας προσώπων για σεξουαλική εκμετάλλευση προβλέπει έως και 25 χρόνια φυλάκισης;

Η 19χρονη κοπέλα έχει ήδη περάσει πολύ περισσότερα απ’ όσα αναλογεί η συκοφάντηση και η δημόσια βλάβη, που, σύμφωνα με το δικαστήριο, προκάλεσε. Ας ελπίσουμε να μην βρισκόμαστε ενώπιον ενός ακόμη σκανδαλώδους θεσμικού φιάσκο, που θα μας εκθέσει για ακόμη μία φορά ως χώρα. Η ίδια η βρετανική κυβέρνηση εξέφρασε πάντως ήδη τις ανησυχίες της κατά πόσο η 19χρονη έτυχε δίκαιης δίκης ενώ καμπάνια με hashtag #Boycott Cyprus άρχισε σήμερα να γίνεται trending και στα social media.

Για εσένα λοιπόν που ισχυρίζεσαι πως δεν είναι θέμα μισογυνισμού και πως ο νόμος είναι νόμος, στα παραπάνω ερωτήματα, πώς απαντάς;