Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι μεσολάβησε μεταξύ Παρασκευής και Κυριακής, ούτε με νοιάζει. Σημασία έχει ότι χτες, συνέβη κάτι που μου έκλεισε το στόμα: η κυβέρνηση έκανε το σωστό. Δυσκολεύομαι να θυμηθώ άλλη φορά στη σύγχρονη ιστορία μας κατα την οποία να έχω αισθανθεί στ’ αλήθεια ότι γίνεται μια πραγματικά σοβαρή διαχείριση κρίσης, κι ότι δεν είμαστε ακυβέρνητο καράβι αφημένο στη μοίρα του. 

Αυτό πιστώνεται τόσο στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που μάλλον συνήλθε από τον πανωλεθρίαμβο της Παρασκευής και χτες παρουσιάστηκε μετροεπής και διαβασμένος, αλλά και στο κυβερνητικό επιτελείο που ανέλυσε ένα για την ώρα πολύ στοιχειοθετημένο πλάνο δράσης. Απάντησαν με σοβαρότητα στις ερωτήσεις κοινού και δεν κατέφυγαν στο γνωστό μοτίβο του πολιτικού-ξερόλα. Ζήτησαν αντ’ αυτού την κατανόηση μας για το γεγονός ότι και οι ίδιοι έχουν να διαχειριστούν αυτή τη στιγμή κάτι το πρωτοφανές. 

Συναισθάνομαι το βάρος της ευθύνης τους και τους ευχαριστώ που σήκωσαν μανίκια κι έπιασαν δουλειά (δεν θεωρώ τίποτα δεδομένο πια). Με τις χτεσινές αποφάσεις, οφείλουμε να συμμορφωθούμε και να συμπορευτούμε όλοι. Το γεγονός ότι μπαίνει όλη η χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και καραντίνας, θα μας φαινόταν δυστοπικό ανέκδοτο πριν μια εβδομάδα. Αυτή όμως είναι η παρούσα τάξη πραγμάτων, και σε αυτήν πρέπει να προσαρμοστούμε γρήγορα, τώρα.

Είναι το στοίχημα της κύβερνησης Αναστασιάδη που πρέπει να κερδηθεί, όχι για να εξιλεωθεί από τα λάθη του παρελθόντος αλλά για να διασφαλιστεί η υγεία ολονών μας.

Η σειρά μέτρων στήριξης της οικονομίας που ανακοινώθηκε για εργαζόμενους, γονείς και όσους δοκιμάζονται και θα δοκιμαστούν ακόμα περισσότερο το επόμενο διάστημα, υπενθύμισε σε όλους μας ότι ναι, θα υπάρξει επόμενη μέρα. Μαθημένα τα βουνά απ’ τα χιόνια, θα ορθοποδήσουμε ξανά βοηθώντας ο ένας τον άλλον - όπως έχουμε μάθει - αλλά και με την αρωγή μιας κυβέρνησης που για πρώτη φορά, δεν φαίνεται να νίπτει τας χείρας της. Σαφώς και η επιτυχία της θα κριθεί μόνο από την ικανότητα υλοποίησης όσων προανήγγειλε. Είναι το στοίχημα της κύβερνησης Αναστασιάδη που πρέπει να κερδηθεί, όχι για να εξιλεωθεί από τα λάθη του παρελθόντος αλλά για να διασφαλιστεί η υγεία ολονών μας.

Και κάτι τελευταίο για το θέμα της επιστροφής στην Κύπρο, γεγονός που απασχολεί τόσο πολύ αρκετούς δυσαρεστημένους γονείς και φοιτητές. Αυτή τη στιγμή, όλος ο πλανήτης αντιμάχεται ένα κοινό εχθρό. Συγχρόνως, η κάθε χώρα θωρακίζει την ασφάλεια του πληθυσμού της όπως ξέρει και μπόρει. Το να επιτραπεί συνεπώς η ανεξέλεγκτη και μαζική επιστροφή των φοιτητών μας στην Κύπρο θα ήταν ένα μοιραίο λάθος. Γιατί αυτές τις ώρες, προέχει μόνο το κοινό καλό και σε αυτό δεν χωράει καμία συναισθηματική επιπολαιότητα.  Αυτές τις ώρες, σημασία δεν έχει τι θέλουμε, αλλά τι είναι αυτό που έχουμε ανάγκη.