Φέτος, την χρονιά της ενηλικίωσης του φεστιβάλ, βάζουμε μπροστά τους ανθρώπους του, την κινητήρια δύναμη της διοργάνωσης, την ψυχή, εκείνους που εργάζονται, κουράζονται, οραματίζονται και όπως μας είπαν αγαπούν ιδιαίτερα αυτό τον τόσο σπουδαίο θεσμό που καθιερώθηκε εξαιτίας της δικής τους επιμονής σε αυτόν.

Οι άνθρωποι που πέρασαν από το φεστιβάλ υπήρξαν πολλοί, με σημαντική προσφορά ο καθένας από το δικό του μετερίζι. Σήμερα, λίγες μέρες πριν ξεκινήσουν ξανά οι προβολές, 5 άνθρωποι του 18ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Λεμεσού άνοιξαν την καρδιά τους και μας μίλησαν για την αγαπημένη τους διοργάνωση. Μάθαμε τι σημαίνει το φεστιβάλ γι’ αυτούς, μας είπαν γιατί πρέπει να πάμε φέτος να το παρακολουθήσουμε, εξομολογήθηκαν τις αναμνήσεις που κρατάνε ο καθένας ξεχωριστά μέσα από την πορεία του στη διοργάνωση αλλά και μας είπαν τι θα ήθελαν, άραγε, να αλλάξει τα επόμενα χρόνια. 

Ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο Γιώργος Ιωάννου, η Νικολέττα Περικλέους, η Δανάη Στυλιανού και η Υβόννη Ζαχαρίου είναι πέντε από τους ανθρώπους που απαρτίζουν την ισχυρή ομάδα του Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Λεμεσού που επικεφαλής της είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ κ. Γιάγκος Χατζηγιάννης. Οι 5 αυτοί άνθρωποι θυμούνται, νοσταλγούν, χαμογελούν, συγκινούνται και μοιράζονται όλες αυτές τις σκέψεις και τα συναισθήματα μαζί μας.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

«Μια μοναδική ευκαιρία να γνωρίσει κανείς την τέχνη του ντοκιμαντέρ»

Τι σημαίνει για σένα το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Λεμεσού; 

Το Φεστιβάλ είναι για μένα το καθιερωμένο μου ραντεβού με το σινεμά της πραγματικότητας, κάθε Αύγουστο. Συνεργάζομαι με το Φεστιβάλ από τα πρώτα χρόνια και έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου!

Από όλες τις διοργανώσεις που συμμετείχες ποια θυμάσαι πάντα με χαμόγελο ή σε συγκίνησε; 

Θυμάμαι τις πρώτες πρώτες διοργανώσεις που γίνονταν στο Θέατρο Ένα, όπου αρχικά ο κόσμος ήταν λίγος ενώ αργότερα στριμωχνόταν για να παρακολουθήσει τις ταινίες γιατί ο χώρος ήταν μικρός. Έτσι, οδηγηθήκαμε το 2015 σε ένα μεγαλύτερο, πιο άνετο και επαρκώς κλιματιζόμενο χώρο στον Χαρουπόμυλο Λανίτη, όπου πραγματοποιείται το Φεστιβάλ από τότε μέχρι και σήμερα.

Ποιο ή ποια ντοκιμαντέρ που παρακολούθησες όλα αυτά τα χρόνια θυμάσαι και γιατί; 

Θα έλεγα το «20.000 Days on Earth», ένα ιδιότυπο ντοκιμαντέρ για τον σπουδαίο μουσικό και δικό μου αγαπημένο Nick Cave. Θυμάμαι έντονα επίσης το «The Act of Killing», όπου αρχιβασανιστές και ακροδεξιοί δολοφόνοι περιγράφουν με κινηματογραφικούς όρους τις μαζικές σφαγές που ακολούθησαν την επιβολή του δικτατορικού καθεστώτος στην Ινδονησία το 1965.

Γιατί θα έλεγες σε κάποιον να έρθει φέτος στο φεστιβάλ;

Είναι μια μοναδική ευκαιρία να γνωρίσει κανείς την τέχνη του ντοκιμαντέρ, να προβληματιστεί, να ενημερωθεί αλλά και να ψυχαγωγηθεί!

Υπάρχει κάτι στο φεστιβάλ που θα ήθελες να αλλάξει και γιατί; 

Θα ήθελα να είχαμε περισσότερους πόρους για να φιλοξενούμε ακόμα περισσότερους δημιουργούς από το εξωτερικό.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ, ΜΟΥΣΙΚΟΣ

ΤΑΜΕΙΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

«Κοπιάστε στο σινεμά του πραγματικού!»

Τι σημαίνει για σένα το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Λεμεσού; 

Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Λεμεσού: Όμορφος κόσμος από όλη την Κύπρο που μαζεύεται στον χώρο του Φεστιβάλ. Φίλοι πολλοί. Αμέτρητες συζητήσεις για τις ταινίες και όχι μόνο. Και χαλαρή, όμορφη διάθεση.

Από όλες τις διοργανώσεις που συμμετείχες ποια θυμάσαι πάντα με χαμόγελο ή σε συγκίνησε;

Στο μυαλό μου έρχονται τα πρώτα χρόνια του Φεστιβάλ, όταν όλα γίνονταν με πολλή αγωνία, καθώς δεν ξέραμε ποια θα ήταν η ανταπόκριση από τον κόσμο σε μια τέτοια διοργάνωση. Η αγωνία αυτή έδωσε γρήγορα τη θέση της στη χαρά και το χαμόγελο, βλέποντας με ποιο τρόπο το κοινό υποδέχτηκε το Φεστιβάλ, με αποτέλεσμα να καταστεί ένας θεσμός που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Γιατί θα έλεγες σε κάποιον να έρθει φέτος στο φεστιβάλ; 

Ρίχνοντας μια ματιά στο πρόγραμμα, εντοπίζω μια σειρά από εξαιρετικές ταινίες ντοκιμαντέρ, οι οποίες προέρχονται από ένα ευρύ φάσμα κινηματογραφικών προσεγγίσεων και καταπιάνονται με επίκαιρα θέματα που απασχολούν την παγκόσμια κοινότητα. Κοπιάστε στο σινεμά του πραγματικού! Και σημειώστε ότι όλοι εδώ περνάμε όμορφα.

Υπάρχει κάτι στο φεστιβάλ που θα ήθελες να αλλάξει και γιατί; 

Ο τρόπος με τον οποίο στήθηκε το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Λεμεσού και η δουλειά που έχει γίνει για να εξελιχθεί συνέβαλαν στο να πάρει τη σημερινή του μορφή. Ο κόσμος αγκάλιασε το Φεστιβάλ και αυτό μας χαροποιεί ιδιαίτερα. Έγνοια και φροντίδα μας είναι να συνεχίσουμε να παρουσιάζουμε υψηλής ποιότητας ντοκιμαντέρ, προσελκύοντας κάθε χρόνο όλο και περισσότερο κόσμο στο Φεστιβάλ.

ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ

ΕΘΕΛΟΝΤΡΙΑ

«To φεστιβάλ είναι μία πόρτα που δίνει πρόσβαση σε κουλτούρες, ιδέες και πραγματικότητες»

Τι σημαίνει για σένα το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Λεμεσού; 

Για εμένα το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Λεμεσού είναι σαν μία πόρτα που μου δίνει πρόσβαση σε κουλτούρες, ιδέες και πραγματικότητες από διάφορα μέρη του κόσμου. Είναι η βάση για τη δημιουργία καινούριων προβληματισμών γύρω από επίκαιρα ζητήματα της κοινωνίας.  

Από όλες τις διοργανώσεις που συμμετείχες ποια θυμάσαι πάντα με χαμόγελο ή σε συγκίνησε; 

Δεν ξεχωρίζω κάποια χρονιά, κάθε φορά που ανατρέχω στις εμπειρίες του Φεστιβάλ θυμάμαι διάφορες στιγμές από όλες τις χρονιές κυρίως θυμάμαι τα άτομα, τις γνωριμίες, τις μικρές και μεγάλες συνομιλίες, αλλά και τα χαμόγελα που έχω συναντήσει στο φεστιβάλ.  

Ποιο ή ποια ντοκιμαντέρ που παρακολούθησες όλα αυτά τα χρόνια θυμάσαι και γιατί; 

Πιο έντονα θυμάμαι τα ντοκιμαντέρ «The self portrait» των Espen Wallin, Margreth Olin, Katja Høgseth για τη φωτογράφο  Lene Marie Fossen που έπασχε από σοβαρή ανορεξία από την ηλικία των 10, και το «Letter to Nikola» της Χαράς Καμιναρά, μια οπτικοακουστική μαρτυρία μιας φωτογράφου που αφηγείται στο αγέννητο παιδί της την εμπειρία της στο διασωστικό καράβι Aquarius. Και τα δύο ντοκιμαντέρ τα έχω ξεχωρίσει για τον συνδυασμό που κάνουν στις σκηνές τους και για το πώς δημιουργούν μεγάλες αντιθέσεις μέσα από διαφορετικές κινηματογραφικές οπτικές. 

Γιατί θα έλεγες σε κάποιον να έρθει φέτος στο φεστιβάλ;

Είναι ένα ιδιαίτερο διάλειμμα για να χαλαρώσεις μετά από τη δουλειά τις καλοκαιρινές νύχτες του Αυγούστου ενώ σου δίνεται η ευκαιρία να μάθεις, να ψυχαγωγηθείς, να συγκινηθείς. Ο κυριότερος λόγος όμως που θα πρότεινα το Φεστιβάλ είναι για τον υπέροχο κόσμο που μπορείς να γνωρίσεις. 

Υπάρχει κάτι στο φεστιβάλ που θα ήθελες να αλλάξει και γιατί; 

Δεν θα άλλαζα κάτι στο φεστιβάλ.

ΔΑΝΑΗ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

ΣΚΗΝΟΘΕΤΡΙΑ

Διεύθυνση Φεστιβάλ, Μέσα και Επικοινωνία

«Θα ήθελα το Φεστιβάλ να μπορεί να αλλάζει τον κόσμο»

Τι σημαίνει για σένα το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Λεμεσού; 

Για μένα το Φεστιβάλ σημαίνει αναζητήσεις. Οι ταινίες μάς ταξιδεύουν οπτικά και ακουστικά σε σημεία του πλανήτη και σε καταστάσεις που δε θα μπορούσαμε αλλιώς να βιώσουμε. Είναι μια ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε ότι η παγκόσμια διάσταση των θεμάτων που μας προβληματίζουν είναι ταυτόχρονα τόσο, μα τόσο τοπική. Αυτό είναι το Φεστιβάλ: μια ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε ποια είναι η πραγματικότητα στην οποία ζούμε. Από την πλευρά της δημιουργού, σίγουρα για μένα το Φεστιβάλ είναι μια σημαντική κινηματογραφική πλατφόρμα που καταφέρνει να εντάσσει στο πρόγραμμά του με τον ίδιο ενθουσιασμό τόσο τους πρωτοπόρους του είδους όσο και τις νέες φωνές.

Από όλες τις διοργανώσεις που συμμετείχες ποια θυμάσαι πάντα με χαμόγελο ή σε συγκίνησε;

Συνεργάζομαι με το Φεστιβάλ από το 2012, από τότε που ήταν ακόμα… παιδί! Τώρα πια έχει πατήσει τα δεκαοχτώ! Με συγκινεί ιδιαίτερα να νιώθω ότι «ενηλικιωνόμαστε» μαζί. Στο Φεστιβάλ έχουν κάνει πρεμιέρα και τρία από τα ντοκιμαντέρ που σκηνοθέτησα (Birth Days, A Haircut Story, Ο κήπος της Όλγας), οπότε εκείνες οι χρονιές ήταν και οι πιο συγκινητικές για εμένα, αφού είχα μαζί μου στο Φεστιβάλ και τους ήρωες/ τις ηρωίδες των ντοκιμαντέρ μου! 

Ποιο ή ποια ντοκιμαντέρ που παρακολούθησες όλα αυτά τα χρόνια θυμάσαι και γιατί; 

Θυμάμαι έντονα το υποψήφιο για Όσκαρ «Fathers and Sons» του Σύρου σκηνοθέτη Talak Derki. Ο Τalal σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και μάλιστα μιλά απταίστως την ελληνική. Φέτος έχουμε τη χαρά να προβάλλουμε το πιο πρόσφατο ντοκιμαντέρ του «Under the sky of damascus», που ακολουθεί μια ομάδα νεαρών γυναικών από τη Συρία ενώ ανεβάζουν ένα θεατρικό έργο στην ισοπεδωμένη από τον πόλεμο Δαμασκό. Το ντοκιμαντέρ αποτελεί ένα σχόλιο για την καταπάτηση των δικαιωμάτων των γυναικών στη Συρία.

Γιατί θα έλεγες σε κάποιον να έρθει φέτος στο φεστιβάλ;

Τα ντοκιμαντέρ που προβάλλονται ρίχνουν φως σε αθέατες πλευρές της πραγματικότητας, που δεν συναντάμε συνήθως στα mainstream media. Αν κάποιος ή κάποια ενδιαφέρεται να μάθει για αυτές τις αθέατες πραγματικότητες, να τις ζήσει και να τις αισθανθεί τότε τον/την προσκαλούμε να μπει στην κινηματογραφική μας αίθουσα. Ενώ, όταν βγει από αυτή, τον περιμένουν δροσιστικά ποτά, και ατέλειωτες συζητήσεις στο αίθριο!

Υπάρχει κάτι στο φεστιβάλ που θα ήθελες να αλλάξει και γιατί; 

Θα ήθελα το Φεστιβάλ να μπορεί να αλλάζει τον κόσμο. Να συμβάλλει στο να αλλάζουν αντιλήψεις, να καταρρίπτονται στερεότυπα, να συνδράμει σε μια πιο προοδευτική κοινωνία με γνώμονα την κριτική σκέψη, να είναι πάντα συμπεριληπτικό όπως έχει αποδείξει ότι είναι, και να συνεχίσει να προσφέρει ένα ασφαλή χώρο ανταλλαγής απόψεων, μέσα από την τέχνη του ντοκιμαντέρ.

ΥΒΟΝΝΗ ΖΑΧΑΡΙΟΥ 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

«Θα ήθελα το Φεστιβάλ να συνεχίζει να μεγαλώνει το κοινό του γιατί του αξίζει!»

Τι σημαίνει για σένα το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Λεμεσού;

Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Λεμεσού είναι για μένα μια ιδιαίτερα συμπεριληπτική κινηματογραφική διοργάνωση. Εκτός από το ότι δίνει την ευκαιρία σε διάφορους καλλιτέχνες να δείξουν μέρος της δουλειάς τους, αγκαλιάζει και άτομα από άλλους τομείς, ενδυναμώνοντας την ομάδα του, και δημιουργώντας ένα όμορφο περιβάλλον γεμάτο γέλιο, χαρά και διασκέδαση.  

Από όλες τις διοργανώσεις που συμμετείχες ποια θυμάσαι πάντα με χαμόγελο ή σε συγκίνησε;

To 2019 γιατί ήταν και η πρώτη μου επαφή με το Φεστιβάλ!

Ποιο ή ποια ντοκιμαντέρ που παρακολούθησες όλα αυτά τα χρόνια θυμάσαι και γιατί;

Το θαυμάσιο ντοκιμαντέρ «The reason I jump»  επειδή  κατάφερε μέσα από ήχους, οράματα, αναμνήσεις και μαγικές εικόνες, να σκιαγραφήσει με σπάνια ευαισθησία τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τον κόσμο τα παιδιά με αυτισμό. 

Γιατί θα έλεγες σε κάποιον να έρθει φέτος στο φεστιβάλ;

Φεστιβάλ σημαίνει γιορτή! Εδώ μπορείς να γνωρίσεις σημαντικούς καλλιτέχνες και προσωπικότητες του σινεμά από κοντά, και να κάνεις άπειρες συζητήσεις πάνω στις ταινίες που παρακολούθησες! Να αράξεις στο αίθριο, να πιεις τα δροσερά κοκτέιλ σου και να δεις αξιόλογες ταινίες που παίζονται για πρώτη φορά στην Κύπρο!

Υπάρχει κάτι στο φεστιβάλ που θα ήθελες να αλλάξει και γιατί;

Θα ήθελα το Φεστιβάλ να συνεχίζει να μεγαλώνει το κοινό του γιατί του αξίζει!

>> Το 18ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Λεμεσού πραγματοποιείται φέτος από την Τρίτη 1 Αυγούστου μέχρι και την Τρίτη 8 Αυγούστου, στον Χαρουπόμυλο Λανίτη στη Λεμεσό. 

Για την ημέρα έναρξης του φεστιβάλ μάθε περισσότερα ΕΔΩ 

Μάθε το πρόγραμμα, δες τα ντοκιμαντέρ και όλες τις λεπτομέρεις ΕΔΩ 

Εισιτήρια €5 ανά ταινία, €35 κάρτα φεστιβάλ (για όλες τις προβολές): ΕΔΩ

Εισιτήρια θα διατίθενται και στην είσοδο. Ώρες ταμείου: 18:00– 22:30.