Το έργο είναι η συρραφή κειμένων του Κώστα Μαννούρη σε βάθος 10 χρόνων. Είναι μία σειρά από έξι αυτοτελή αφηγήματα προσώπων που συναντάμε ή θα μπορούσαμε να είχαμε συναντήσει. Είναι εικασίες για ιστορίες ανθρώπων χωρίς τη βαρύτητα της χρονικότητας, είμαστε και στο τώρα και στο πριν και στο μετά, δεν έχει και πολλή σημασία, τα βάσανα και οι ελπίδες των ανθρώπων είναι ατελεύτητα. Η σκηνή της παράστασης είναι οι δρόμοι του Τουρκομαχαλά με τις ιστορίες να ζωντανεύουν μέσα από την αφήγηση, την αναπαράσταση, τη μουσική, το 3D mapping και τη χρήση visuals.

Κώστα πώς νιώθεις που η γενέτειρά σου, η Λάρνακα διεκδικεί τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης 2030. Πώς πιστεύεις ότι θα ανταποκριθεί σε αυτή την διεκδίκηση και ποια θεωρείς τα δυνατά χαρτιά της Λάρνακας; 

Είμαστε όλοι οι Σκαλιώτες ενθουσιασμένοι μ’ αυτή την προοπτική, προσωπικά είμαι διπλά χαρούμενος εφόσον εμπλέκομαι άμεσα στη διαδικασία της διεκδίκησης. Πιστεύω ότι η ιστορία της πόλης, το πλούσιο πολιτισμικό της απόθεμα, οι πολλοί και σημαντικοί καλλιτέχνες που ζουν και δημιουργούν εδώ, αλλά και η ίδια η στρατηγική της ομάδας διεκδίκησης μας δίνουν σοβαρές ελπίδες για την ευόδωση του μεγάλου στόχου να δούμε τη Λάρνακα να ανακηρύσσεται Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. 

Παράλληλα, ανήκεις πλέον και στην ομάδα διεκδίκησης του Λάρνακα 2030. Ποιος θα είναι ο ρόλος σου και ποιοι είναι οι στόχοι σου μέσα από αυτή σου την θέση; 

Είμαι μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας που επεξεργάζεται το αφήγημα και τις δράσεις του προγράμματος της υποψηφιότητας. Όλος ο σχεδιασμός έχει φοβερή προοπτική για την πόλη και την επαρχία και ο στόχος όλων μας είναι ασφαλώς να πάρουμε τον τίτλο!  

Πόσο αισιόδοξος είσαι ότι η Λάρνακα θα τα καταφέρει και θα πάρει το χρίσμα της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης 2030;

Δεν είμαι αισιόδοξο άτομο, και παρότι δεν αισιοδοξώ για τη ζωή μου, έχω μεγάλη αισιοδοξία για τη Λάρνακα. Υπάρχει αρκετό και στέρεο έδαφος για να πετύχουμε τον στόχο μας. 

Τον Σεπτέμβριο θα δούμε ένα νέο σου έργο, το «Πριγκιπίσσης Ζεχρά» στο πλαίσιο του Λάρνακα 2030. Μίλησε μας γι’ αυτό, λίγα λόγια για την πλοκή. Με ποια αφορμή γράφτηκε και ποια είναι η ιδιαιτερότητά του; 

Είναι μια σειρά ιστοριών που απλώνονται στο χώρο και τον χρόνο. Θα δούμε έξι παράδοξες ανθρώπινες ιστορίες που τις τοποθετούμε σε μια ιδιαίτερη γειτονιά της πόλης, τον Τουρκομαχαλά. Οι θεατές-περιπατητές θα πορευτούν μαζί με τους ηθοποιούς και τον μουσικό σ’ αυτούς τους λιγότερο φωτισμένους δρόμους της Λάρνακας για να γίνουν κοινωνοί εμπειριών, ελπίδων και φόβων που συνθέτουν την κοινή μας ανθρωπινότητα, την πίστη όλων μας σ’ ένα μαλακότερο αύριο. 

Πώς περιμένεις ή πως θεωρείς ότι θα ανταποκριθεί ο κόσμος σε αυτό το έργο; 

Η παράσταση έχει μια πειραματική -ή λιγότερο συμβατική- διάσταση εφόσον θα είναι περιπατητική. Η σκηνοθέτις Νάγια Τ. Καρακώστα μαζί με την ομάδα της δουλεύει σκληρά για να ζωντανέψει αυτό το θέατρο του δρόμου, αυτό τον περίπατο όπου ο προορισμός είναι ο άγνωστος πλησίον. Η ανταπόκριση του κόσμου είναι πάντα το μεγάλο ζητούμενο και η μεγάλη μας αγωνία. Μακάρι να καταφέρουμε να παρακινήσουμε τους θεατές, μακάρι να συμμεριστούν αυτό που θέλουμε να μοιραστούμε μαζί τους. 

Ποια είναι πιστεύεις τα χαρακτηριστικά ενός μέσου θεατή σήμερα στην Κύπρο; Τι ζητά ο κόσμος να δει στο θέατρο; 

Έχουμε ένα κοινό που αγκαλιάζει και ενθαρρύνει ό,τι φτιάχνεται με αγάπη και αλήθεια. Από τη δική μου εμπειρία, ακόμα και κείμενά μου που τα φοβόμουν γιατί ήταν λίγο, ας τα πω δύστροπα ή πιο φιλοσοφικά, οι θεατές τα συμμερίστηκαν και η συγκίνησή τους ήταν για μένα πολύτιμη. 

Ξέρω ότι πάντα στο μυαλό σου υπάρχει η επόμενη ιστορία, το επόμενο έργο. Υπάρχει κάτι που έρχεται; 

Έχω μια συμμετοχή στο «Πάμε Καϊμακλί» το Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου με την ανάγνωση ενός αυτοβιογραφικού μου κειμένου από την ηθοποιό Παναγιώτα Παπαγεωργίου, κι ένα άλλο πολύ ιδιαίτερο θεατρικό δρώμενο στις Καμάρες της Λάρνακας, σ’ αυτό το υπέροχο μνημείο, στα μέσα Νοεμβρίου σε σκηνοθεσία του Πέτρου Χαραλάμπους. Με αυτά τελειώνει μια συγκυριακά πλούσια χρονιά που δεν σου κρύβω ότι με έχει αγχώσει αρκετά. Μετά τα πρότζεκτ του φθινοπώρου χρειάζεται να κάνω μια παύση, παρότι άρχισαν ήδη κάποιες συζητήσεις για ενδεχόμενες συνεργασίες μέσα στο 2024.  

Να αναμένουμε το «Πριγκιπίσσης Ζεχρά» και στη Λευκωσία ή το έργο γράφτηκε αποκλειστικά για να παιχτεί στη Λάρνακα; 

Η παράσταση στήθηκε αποκλειστικά για τον Τουρκομαχαλά της Λάρνακας, έτσι προτάθηκε από μένα, και κυρίως έτσι δουλεύτηκε από τη δημιουργική ομάδα. Συνεπώς, δεν νομίζω να παρουσιαστεί στη Λευκωσία ως έχει. Θα πρέπει θεωρητικά να στηθεί κάτι άλλο που να είναι οργανικά ενταγμένο εκεί.   

Πληροφορίες για την παράσταση 

ΕΙΣΟΔΟΣ ΔΩΡΕΑΝ

Μέγιστος αριθμός ατόμων ανα παράσταση: 60 άτομα

Συστήνεται η προκράτηση θέσεων στο ΕΔΩ 

Αφετηρία των παραστάσεων: Πλατεία Ζουχουρί

Παραστάσεις:

24 Σεπτεμβρίου - 18:30

27 + 29 Σεπτεμβρίου - 19:00

14 + 15 Οκτωβρίου – 19:00

Ταυτότητα Παράστασης

Κείμενο: Κώστας Μαννούρης

Σκηνοθεσία: Νάγια Τ. Καρακώστα

Σκηνογραφική επιμέλεια & χαρτογράφηση τοπίου / Βίντεο: Χάρις Νίκα

Σύνθεση μουσικής & μουσική: Ανδρέας Γεωργίου

Ηθοποιοί: Θεοδώρα Ανδρέου Αντώνης Κλεάνθους

Παραγωγή: Λάρνακα 2030 Δήμος Λάρνακας

Διευκρίνηση 1: Η παράσταση γίνεται με τα πόδια από την πλατεία Ζουχουρί μέχρι την Αχμέτ Κενάν, διασχίζοντας τους δρόμους του Τουρκομαχαλά με 6 στάσεις για να ακουστούν οι 6 ιστορίες. Διευκρίνηση 2: Η παράσταση σε δυο της σημεία δεν είναι πλήρως προσβάσιμη σε άτομα με κινητική αναπηρία. Οι ενδιαφερόμενοι παρακαλούνται να επικοινωνήσουν μαζί μας προκειμένου να συζητήσουμε τους πιθανούς τρόπους της συμμετοχής τους.

Στην παράσταση προβάλλεται υλικό από το ιστορικό αρχείο του ΡΙΚ και το έργο Ψηφιακός Ηρόδοτος.

Κατά τη διάρκεια της παράστασης θα προσφέρονται δωρεάν λουκουμάδες από τον Lokmakos και σπιτική ζιβανία. Παρακαλείται το κοινό να έχει μαζί του νερό και να φοράει άνετα παπούτσια.