Η θεατρική ομάδα Prima Lux παρουσιάζει εντός Δεκεμβρίου στο Θέατρο Μασκαρίνι τον θεατρικό μονόλογο «Μια Κανονική Μέρα» της Κατερίνας Γιαννάκου.

Ο μονόλογος σύμφωνα με το δελτίο Τύπου «βυθίζεται στη ψυχή της συζύγου ενός αυτόχειρα, θύματος της οικονομικής κρίσης. Μαζί της παρακολουθούμε όλα τα στάδια της συνειδητοποίησης της απώλειας: τη μετάβαση από τη θλίψη στον θυμό και τη μεταφορά από την εγκατάλειψη της προσπάθειας για ζωή, στον εντοπισμό της σπουδαιότητάς της. Το αλόγιστο ξόδεμα της ύλης, τώρα με τον χαμό της, χάνει το νόημά του».

Την παράσταση σκηνοθετεί ο Αιμίλιος Χαραλαμπίδης, ο οποίος είχε την καλή διάθεση να απαντήσει σε μερικές ερωτήσεις μας.

Ποια είναι η θεατρική ομάδα Prima Lux;

«Το θεμέλιο που συγκροτεί τη συγκεκριμένη ομάδα είναι η αγάπη και ο πόθος, κυρίως για θεατρική δημιουργία και η πεποίθηση πως το θέατρο μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στο κυπριακό, κοινωνικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι, ιδιαίτερα σήμερα, μια εποχή πλήρους αποπνευματικοποίησης και καθολικής αλλοτρίωσης. Υπηρετώντας το θέατρο κάτω από πολλές και διαφορετικές ιδιότητες, ο κάθε συμμετέχοντας αποσκοπεί στην όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη αισθητικά μορφή, διασώζοντας και ομολογώντας την ανατρεπτική αυτονομία της ποικιλομορφίας». 

Το θεμελιακό αυτό κείμενο για τη λειτουργία της Prima Lux παραμένει επίκαιρο σε κάθε της νέα θεατρική διαδρομή. Ξεκινήσαμε με τις «Αφηγήσεις γυναικών» της Νίκης Μαραγκού, συνεχίσαμε με τον «Ύπερο» του Κώστα Μαννούρη και τώρα εδώ με το έργο «Μια κανονική μέρα» της Κατερίνας Γιαννάκου.

Στην επιλογή του μονολόγου «Μια Κανονική Μέρα» της Κατερίνας Γιαννάκου τι σε οδήγησε;

Όταν πριν από χρόνια είχα δει το ντοκιμαντέρ του Στέλιου Κούλογλου «Νονά» το οποίο εμπεριείχε ορισμένες σκηνές από το ανέβασμα του συγκεκριμένου θεατρικού στην Ελλάδα -από την Μαριάννα Κάλμπαρη και τη Ράνια Σχίζα επί σκηνής- μου είχε αμέσως εντυπωθεί η ισχυρή του δύναμη, κι από τότε έψαχνα να το βρω και να το διαβάσω. 

Ήταν μια σκέψη που πηγαινοερχόταν συνεχώς μέσα στο μυαλό μου, μέχρι που, την εποχή της πανδημίας, αποφάσισα να επικοινωνήσω με την ίδια τη συγγραφέα, η οποία και μου το έστειλε.

Κατ’ ιδίαν έχετε γνωριστεί με τη Κατερίνα Γιαννάκου; 

Η γνωριμία μας έγινε σε πολύ εγκάρδιο κλίμα, αφού αντιληφθήκαμε αμέσως την καλλιτεχνική μας συγγένεια, κάτι που συντροφεύει αδιαλείπτως την επικοινωνία μας μέχρι και σήμερα. Δεν έχουμε συναντηθεί ακόμη κατ’ ιδίαν, εύχομαι όμως και ελπίζω να κατορθώσει να παρευρεθεί στις παραστάσεις μας!

Tη γραφή της πώς θα την περιέγραφες;

Η Κατερίνα Γιαννάκου γράφει με αμεσότητα, αντλεί τις ιδέες της από τα ερεθίσματα του κόσμου γύρω της, δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητη από την κρισιμότητα των καιρών και την αποτυπώνει με τον πιο σκληρό τρόπο, μέσα από τον λόγο της πρωταγωνίστριάς της. 

Το «Μια κανονική Μέρα» είναι ένα πολιτικό έργο που καταφέρνει να αγγίξει, μέσα από την προσωπική ιστορία μιας γυναίκας, την παθογένεια μιας κοινωνίας που αγναντεύει αμήχανη τα «επιτεύγματά» της και εγκλωβίζεται σε στασιμότητες αδιεξόδων.

Το έργο «βυθίζεται στη ψυχή της συζύγου ενός αυτόχειρα, θύματος της οικονομικής κρίσης». Πότε γράφτηκε; Ακούγεται ανατριχιαστικά επίκαιρο.

Το έργο είναι σύγχρονο, γράφτηκε το 2012 και η αφορμή του ήταν η οικονομική κρίση που έπληξε την Ελλάδα και που ήταν πολύ έντονη εκείνη τη δεδομένη περίοδο. 

Κάθε κρίση μπορεί να αποτελέσει κινητήριο δύναμη για την έναρξη ενός υπαρξιακού διαλόγου και για μια καταβύθιση στη βασική αναζήτηση του ανθρώπου: Τελικά, τι σημαίνει να ζω; Τι σημαίνει να ζω ευτυχής; Τι σημαίνει να ζω ευτυχής και να μπορώ να πω συγνώμη; 

Τα αρχέγονα θεμελιώδη ερωτήματα του ατόμου αναφορικά με τον θάνατο, την αξία της ζωής και την κληρονομιά που ορίζεται να καταθέσει ο καθένας μας για την επόμενη γενιά, αποκαλύπτονται ως οι κύριοι άξονες πάνω στους οποίους ξεδιπλώνεται το έργο. 

Όσο ασχολούμαστε με τον θάνατο, τόσο μεγαλώνει η υπενθύμιση για τη μεγαλοσύνη της ζωής

 

Λίγα λόγια για τη συνεργασία σας με την ηθοποιό Έλενα Δημητρίου;

Με την Έλενα Δημητρίου είχαμε συναντηθεί ξανά στις «Αφηγήσεις» και τώρα υλοποιούμε μια κοινή μας επιθυμία: Να εντρυφήσουμε στο απαιτητικό είδος του θεατρικού μονολόγου. Ακολουθούμε μια κοινή πορεία και μιλάμε την ίδια γλώσσα με την Έλενα. Ευτυχία είναι η συνάντησή μας. 

«Το αλόγιστο ξόδεμα της ύλης, τώρα με τον χαμό της, χάνει το νόημά του». Είναι αισιόδοξο ή απαισιόδοξο το έργο που θα ανεβάσετε;

Έχουμε περάσει τη διαδικασία συνειδητοποίησης της ασθένειας από τον ίδιο τον ασθενή με το έργο «Πνεύμα (W;t)» της Μargaret Εdson (Θέατρο Διόνυσος 2019) καθώς και την αναμέτρηση απέναντι στη ζωή που χάνεται. 

Παρατηρήσαμε τη δυναμική μιας ομάδας που ασθενεί, τη στιγμή της κατάρρευσής της, με το έργο «Σε κρίσιμη κατάσταση» του Αντώνη Γεωργίου (Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου 2021).  

Τώρα, με το έργο «Μια κανονική μέρα», αφουγκραζόμαστε και βιώνουμε τις επιλογές αυτών που μένουν πίσω, τις δυνατότητες που προσφέρει η ζωή και την αγαπητική σχέση που κρατά τα ανθρώπινα όντα δεμένα 

Το έργο είναι αισιόδοξο. Όπως πρέπει να είναι και η ζωή μας. Όσο περισσότερο ασχολούμαστε με τον θάνατο, τόσο μεγαλώνει η υπενθύμιση για τη μεγαλοσύνη της ζωής.

Σκηνοθεσία: Αιμίλιος Χαραλαμπίδης

Ερμηνεία: Έλενα Δημητρίου

Σκηνογραφία: Σωσάννα Τομάζου

Ενδυματολογία: Ελένη Τζιρκαλλή

Σχεδιασμός φωτισμού: Καρολίνα Σπύρου

Μουσική σύνθεση και ηχητικό τοπίο: Δημήτρης Ζαχαρίου

Σχεδιασμός βιντεοπροβολών: Χριστόφορος Λάρκου

Χειριστής φωτισμού επί σκηνής: Φερνάντο Μούνζερ

Χειριστής ήχου και βιντεοπροβολών: Βασίλης Γεωργίου

Σχεδιασμός αφίσας: Νάσια Δημητρίου

Προώθηση/ προβολή: Ιωάννα Χριστοδούλου

Χορηγός: Πολιτιστικές Υπηρεσίες - ΥΠΠΑΝ

Στο Θέατρο Μασκαρίνι, Αθαλάσσης 4, Λατσιά. Πρεμιέρα: 14 Δεκεμβρίου 2021

Παραστάσεις: 15, 17, 20, 21, 22, 23, 27, 28, 29 ,30 Δεκεμβρίου 2021

Ώρα έναρξης: 20.30

Γενική είσοδος: 12 ευρώ

Τηλέφωνο κρατήσεων: 99 519 771