Πότε απέκτησε τόσους γυμναστές η Κύπρος και δεν το πήραμε χαμπάρι;

Πότε απέκτησε τόσους γυμναστές η Κύπρος και δεν το πήραμε χαμπάρι;

Τα νέα frozen yogurt της χώρας φυτρώνουν σε κάθε πόλη και χωριό

Σάμπως και γεμίσαμε ξάφνου γυμναστήρια μες την Κύπρο ή είναι η ιδέα μας;
Κάθε γειτονιά και γυμναστήριο, κάθε γυμναστήριο και μια ιστορία

Τις στολές τις γουστάρουμε στο νησί μας. Τρελά. Δώσε του Κυπραίου στολή και πάρε του τη ψυχή. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, που ζούμε σε ένα μόνιμο καρναβάλι που ξανοίγεται απ’ τις επιχειρήσεις, στις συμπεριφορές μας και στον μόνιμο και αδιάλειπτο κομπλεξισμό που μας διακατέχει.

Το τελευταίο διάστημα, εξασθενημένοι από τις εκάστοτε μόδες (το fruity yogurt που έγινε brunch που έγινε escape room που έγινε brew που έγινε wedding cinematography που έγινε μπάρες βρώμης με superfoods) ώσπου να κλείσουμε το μάτι να ξεκουραστεί, το ξανανοίγουμε και να τη νέα μόδα μες τα τέτοια μας.

Κάθε γειτονιά και γυμναστήριο, κάθε γυμναστήριο και μια ιστορία. Στο ερώτημα “Πότε απέκτησε τόσους πολλούς γυμναστές-επιχειρηματίες η χώρα και δεν το πήραμε χαμπάρι;”, οι άξιουαλι γυμναστές θα σου απαντήσουν με ύφος Παΐσίου “Είναι σαν να είναι γυμναστές, αλλά δεν είναι”.


ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ινφλουένσερ και άλλα τέσσερα κυπριακά επαγγέλματα / Πόσο ντεκαβλέ είναι να δηλώνεις αυτό που νομίζεις ότι είσαι


Μία πρόχειρη βόλτα, και χωρίς να έχεις και δα μάτι αετίσιο, θα σε βάλει σε σκέψεις πως φύτρωσαν σαν μανιτάρια τα δεκάδες εξειδικευμένα και καλά, μη αδειοδοτημένα γυμναστήρια σε κάθε γειτονιά της χώρας.

Και για να τοποθετηθούμε με παράδειγμα απ’ το σχετικά πρόσφατο παρελθόν, να υπενθυμίσουμε τις παντόφλες με τις πέρλες. Ναι, εκείνες. Κάθε καημένη με πρωινή δουλειά καθόταν τα απογεύματα, έραβε περλίτσες σε γυναικείες παντόφλες που προμηθευόταν από φθηνό παιχνιδάδικο, άνοιγε κι ένα λογαριασμό στο φουμπού, δήλωνε ντιζάινερ και καλά, πουλούσε την (κακαίσθητη) μόδα της εποχής, χωρίς αποδειξούλα βεβαίως-βεβαίως και φινίτο.

Κάτι αντίστοιχο είχε συμβεί και με τις… νυχούδες. Όταν η κάθε γκομενίτσα με γραφειακή δουλειά τα πρωινά, παρακολουθούσε τρία course για gel νυχιών και άρχιζε τα απογεύματα να προσφέρει το σέρβις στο σπιτικό της ή στο καταστηματάκι της γειτονιάς της και έκανε την αρπαχτή της. Εις βάρος, βεβαίως-βεβαίως, των μικρών και μεγαλών ινστιτούτων που και φόρους πληρώνουν και από ελέγχους περνούν.

Την αναφορά σε κομμωτές που την είδαν πλαστικοί χειρουργοί και έβαζαν μπότοξ σε ανυποψίαστες γυναίκες που ήθελαν να μοιάζουν είκοσι χρόνια νεότερες, ας μην την επαναλάβουμε.

Οι “γυμναστές” αυτή τη στιγμή στην χώρα θα μπορούσαν να συγκριθούν με τις πιο πάνω “ντιζάινερς”, “αισθητικούς” και “μποτοξάδες”.

Πάει ο καθείς που έχει την δουλίτσα του και θέλει να βγάλει το εξτραδάκι του, κάνει ένα course-άκι της ξεπέτας, νοικιάζει και ένα χώρο 2Χ2, χωρίς άδειες και το κυριότερο χωρίς καμία ουσιαστική εξειδίκευση και πουλάει μόδα υπό τον μανδύα του personal training.


ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: Στη δυστοπική Κύπρο, είσαι ελεύθερος να μην μιλάς / Στην υπόλοιπη Κύπρο απλά μπορείς να ασχολείσαι με την επιφάνεια


Όπως και οι εκάστοτε μόδες, θα μπορούσε να υπολογίσει κανείς πως κι αυτή θα σβήσει κάποια στιγμή. Μέχρι τότε μπορείς να κάνεις cross training στο γυμναστήριο της γειτονιάς σου και παράλληλα να ζητάς, ξερωγώ, και καμιά συμπληρωματική επαγγελματική συμβουλή απ’ τον "γυμναστή" ή τη "γυμνάστριά" σου, σε σχέση με την πρωινή ή μέχρι πρότινος άλλη του επαγγελματική απασχόληση.

Μέχρι την επόμενη επιχειρηματική μόδα της αρπαχτής, καλά… πιασίματα.

Loader