Διαβάζω την σημερινή είδηση που αφορά σε αλυσίδα κρουσμάτων σε δημόσιο νοσηλευτήριο κι ακούω στο ραδιόφωνο τον εκπρόσωπο του ΟΚΥΠΥ να αιτιολογεί ότι η αλυσίδα αυτή προκύπτει από περιστατικά τα οποία εισήχθησαν στο νοσοκομείο ταυτόχρονα. Η δήλωση συμπληρώνεται με την “καλή και ελεγχόμενη” κατάσταση στα νοσοκομεία.  

Εικάζω, όμως, ότι η συγκεκριμένη αλυσίδα πέραν από την “ταυτόχρονη εισαγωγή περιστατικών” ίσως, σημειώνω ίσως, οφείλεται και σε άλλους παράγοντες. Παράγοντες που, ίσως, αφορούν εν μέρει τον ΟΚΥΠΥ αλλά πολύ περισσότερο τη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία. 

Και, το "ίσως", θα το αφήσω έως εδώ. 

Ωστόσο, το γεγονός ότι κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουμε για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού τουλάχιστον για τους εργαζομένους στον κλάδο της υγείας, θα το υποστηρίξω. 

Καλύτερα να έχουμε να διαχειριστούμε τα δημοσιοϋπαλληλικά κλάματα αυτού που θα του στερηθεί η άδεια να δουλέψει μέχρι να τελειώσει όλο αυτό, παρά να έχουμε οικογένειες να κλαίνε τους ευπαθείς δικούς τους που δεν τα κατάφεραν. 

Οι δηλώσεις και οι -κυβερνητικές- αποφάσεις είναι καλές όταν δεν είναι μισές.