Γράφει ο Νικόλας Ιωαννίδης 

Μετά από πολλούς μήνες προσπάθησα να κάνω catch up με όλους μου τους φίλους. Μπαίνοντας σε μια καινούργια κανονικότητα, σε νέα δεδομένα προσπάθησα να γεμίσω το κενό μου σε μπαρ, σε φιλικά σπίτια και εννοείται σε μικρές ταβέρνες με χαρακτήρα. Απασχολούσα τον εαυτό μου καθημερινά, για να γεμίζω το κενό μου αρνούμενος να έρθω αντιμέτωπος με τις σκέψεις μου, το πένθος μου. 

Κάθε μπουκιά ή γουλιά και ένα νέο, μια νέα κουβέντα από τους φίλους μου που συνοδευόταν συνήθως από ένα χαρούμενο γεγονός ή μια αδιάφορη για τον εγκέφαλο μου πληροφορία. Μέσα σε γέλια, ατέλειωτες λέξεις που έβγαιναν από το στόμα μας αντιλήφθηκα πόσα γκομενικά προβλήματα μπορεί να υπάρξουν ανάμεσα μας. Μεταξύ σε ζευγάρια που ήταν σιγουράκια και ζηλευτά στα μάτια των άλλων. Αυτό που με ταρακούνησε είναι το πόσο εύκολα ξεστομίζουμε πλέον την λέξη «χωρισμός». Χωρίς σκέψη και εννοείται χωρίς σεβασμό στο ιερό μυστήριο (χεσμένο το έχουν όλοι) άκουγα για μέρες την λέξη «χωρίζω». Πώς μπορείς να χωρίσεις τόσο εύκολα έναν άνθρωπο, τον άνθρωπο σου που του υποσχέθηκες στα εύκολα αλλά και στα δύσκολα. Πώς μπορείς να αναιρέσεις 5, 7 αλλά και 10 χρόνια κοινής πορείας και με ένα ανήλικο να προσπαθεί να μάθει να μετράει μέχρι το 10. Γιατί ο κόσμος χωρίζει τόσο εύκολα και απροσδόκητα μετά από λίγους μήνες που υποδέχονταν τους φίλους τους σε ένα κτήμα και με χιλιάδες στόρις χαράς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ζευγάρια που δεν έζησαν παντρεμένα ούτε 6 μήνες και ξαφνικά κυκλοφορούν με το νέο για πάντα μαζί. Πώς είναι για πάντα μαζί που με την πρώτη δυσκολία κατεβαίνουν από την κοινή βάρκα και καταλήγει ο έρωτας τους σε έναν τιτανικό;

Μήπως για όλα αυτά μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν τα social media που μας φέρνουν τα πάντα πιο κοντά; Με ένα κλικ ο πειρασμός βρίσκεται στην ακριβή οθόνη του κινητού μας και με ένα δεύτερο κλικ η επικοινωνία ξεκινά να παίρνει φωτιά. Εικόνες ψεύτικες και λόγια φουσκωμένα με ακριβή σαντιγί καταλήγουν στο τρίτο πρόσωπο ενός ευλογημένου γάμου και ξεχνούν την λέξη σεβασμός. Πίσω από ένα πληκτρολόγιο όλα είναι αλλιώς. Όλα είναι διαφορετικά. Ψεύτικα λόγια που φαντάζουν αληθινά χωρίς προβλήματα, χωρίς ψυχικές διαταραχές και καθόλου οικονομικά προβλήματα και καταλήγουν τον γάμο στα δικαστήρια. Τι θέλει πλέον ο κόσμος για να είναι χαρούμενος; Να μην το βάζει στα πόδια με την πρώτη δυσκολία και να συνεχίζει την κοινή πορεία όπως έκαναν άλλωστε οι προγόνοι μας; Μπορεί να μην υπήρχε η πραγματική αγάπη (βλέπε προξένια) αλλά υπήρχε ο σεβασμός και η κατανόηση.  

Τι είναι αυτό που λείπει από την δύσκολη μας καθημερινότητα και μας κλέβει το χαμόγελο μας; Μήπως είναι η απαισιοδοξία που μας σερβίρουν καθημερινά στις τηλεοράσεις μας κάθε βράδυ; Οι τίτλοι ειδησεογραφικών κειμένων που πριν καν ανοίξεις το κείμενο η ψυχή σου μαύρισε; Μήπως επειδή είμαστε τα πιόνια των κυβερνόντων που μας φορτώνουν καθημερινά μόνο με προβλήματα και χωρίς καμία οικονομική αισιοδοξία;

Γράφω αυτό το άρθρο και ούτε εγώ ο ίδιος δεν έχω μια απάντηση αλλά πιστεύω είναι ένα cocktail συναισθημάτων που μας προκαλεί η δύσκολη μας καθημερινότητα. Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να την χαρίσουμε στο άγχος. Δοκιμάστε τα όρια σας και προσπαθήστε να αγγίξετε τα όνειρα σας όποια και αν είναι αυτά και με το όποιο κόστος. 

Φωτογραφία