Με τα χρόνια περνούν πολλοί άνθρωποι απο την ζωή μας! Κάποιοι περαστικοί, κάποιοι για να μείνουν και κάποιοι άλλοι για να σου βγάλουν την καλύτερη πλευρά του εαυτού σου!

Κατά την διάρκεια του χρόνου, πέρασαν πολλοί άνθρωποι από την ζωή μου αλλά πάντα κρατούσα λίγους. Κάποτε τους μετρούσα και στο ένα χέρι και πάλευα για αυτούς με αυτούς. Η μάνα μου με δίδαξε για το πόσο σημαντική αρετή είναι η φιλία. Λάτρευε τους φίλους της και γινόταν ένα με αυτούς.

Πολλές φορές ξεπερνούσα τα όρια του ίδιου μου του εαυτού και ξεχνούσα τον Νικόλα, τον άφηνα στο περιθώριο και ζούσα για τις ζωές των άλλων ώσπου κατάλαβα στο πέρασμα των χρόνων ότι δεν είναι φυσιολογικό να αφήνεσαι για τους άλλους. Πρέπει να φτάσει ο άνθρωπος στο σημείο να λατρέψει τον εαυτό του για να να μπορέσει να αγαπήσει τους δίπλα του. 

Ο Θεός μου έστειλε υπέροχους φίλους κατά την διάρκεια της ζωής μου. Φίλους που έχω ακόμη, φίλους που ίσως χαθήκαμε, τσακωθήκαμε αλλά έτσι έπρεπε να γίνει. Γιατί μέσα από κάθε σχέση μαθαίνεις πράγματα για εσένα τον ίδιο αλλά και για τον άνθρωπο που λέγεται φίλος σου και προσπαθείς στον επόμενο να είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Γιατί είναι μια φυσιολογική εξέλιξη η φθορά μέσα από το χρόνια ότι και αν κουβαλά μαζί της. Εμείς απλά πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την φθορά αυτή. 

Το σημερινό κείμενο το εμπνεύστηκα λόγω των γενεθλίων του κουμπάρου μου o οποίος δεν είναι πλέον κουμπάρος μου αλλά οικογένειά μου, αδερφός από άλλη μάνα. Ο Θεός τον έστειλε στο διάβα μου για να γίνω και να γίνει-ελπίζω-καλύτερος άνθρωπος. Μια ψυχή που είναι πάντα εκεί με τον δικό του τρόπο, που πολλές φορές να μου σπάει τα νεύρα αλλά το σημαντικό είναι ότι βρίσκεται εκεί. Πολύ δύσκολο στις μέρες μας να είναι κάποιος εκεί. Θυμάμαι ατελείωτες συζητήσεις με ομηρικούς καβγάδες (πάντα από την πλευρά μου) μιας και ίδιος δεν ξέρει τι πάει να πει υψώνω τον τόνο της φωνής μου. Αυτός και η οικογένεια του δεν με άφησαν ποτέ μόνο. Ποτέ! Είναι ωραίο αίσθημα να νιώθεις η προτεραιότητα στις ζωές άλλων και να ξέρεις ότι όλοι βρίσκονται ένα τηλεφώνημα μακριά. Ίσως, στην πιο δύσκολη περίοδο της ζωής μου που έχασα όλα μου τα μονοπάτια ο αδερφός μου ήταν εκεί καθημερινά και με βοήθησε να τα δω όλα αλλιώς. Κάποτε με άσχημο τρόπο κάποτε με συγκλονιστικό. Αλλά για αυτό είναι οι φίλοι. Σου προσφέρουν όλα αυτά που ξέρουν και δεν με άφησε ποτέ γιατί δεν ξέρει τι είναι εγωισμός, δεν ξέρει τι πάει να πει ύπουλες σκέψεις και overthinking και αυτό ξέρεις τι λέγεται; Καλός άνθρωπος. Γιατί αυτά τα στοιχεία κληρονόμησε από τους γονείς του. 

Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν έχει ιδέα πόσο καλό μου έκανε και πόσο τυχερός ήμουν που με βοήθησε να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Γιατί και εγώ είχα το μυαλό μου ανοιχτό και αναζήτησα άλλα μονοπάτια, άλλες αρετές και άλλες σκέψεις κατά της ζωής γενικά και σήμερα είμαι αυτό που είμαι λόγω εμένα του ίδιου αλλά με την βοήθεια του κουμπάρου μου. 

Εύχομαι και εσείς να έχετε στην ζωή σας τον δικό σας άνθρωπο που θα σας βγάλει τον καλύτερο σας εαυτό. Να αγαπήσετε τόσο πολύ τον εαυτό σας που να είστε η καλύτερη σας παρέα μέσα στην μέρα σας. Χρόνια πολλά και καλά κουμπάρε μου. Ο Θεός να σου δίνει την υγεία σου να μεγαλώσεις την πανέμορφη σας οικογένεια. 

Φωτογραφία: David Lundgren on Unsplash