Γράφει ο Νικόλας Ιωαννίδης 

Και ξαφνικά πάγωσε ο χρόνος. Σταμάτησε να περνά η ώρα. Άγχος. Stress! Οι χειρότεροι εχθροί του μυαλού μας, του σώματός μας και όλα αυτά γιατί έπεσε το Instagram! 

Και όλοι μας αγχωθήκαμε, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Άργησα να το πάρω είδηση αλλά μόλις το κατάλαβα αγχώθηκα. Είδα τους followers μου να πέφτουν! Διερωτήθηκα. Το έψαξα. Άφησα κάτω το κινητό και σκέφτηκα: «Οκ και τι έγινε;». Μισή ώρα, μια ώρα ελευθερίας! Χωρίς να βρίσκεσαι στην σκλαβιά των social media! Και αυτό έκανα! Συνέχισα αυτό που έκανα και μετά από 2 ώρες όλα επανήλθαν στους ρυθμούς τους, πίσω στην κανονικότητα!

Έκανα το μπάνιο μου, άνοιξα μια παγωμένη μπίρα, πήρα θέση στον καναπέ μου με το τηλεκοντρόλ ανά χείρας. Έπεσα σε διαφημίσεις και στην ελληνική τηλεόραση οι διαφημίσεις ισούνται με ένα επεισόδιο των Friends. Όταν χαλάρωσα και καθάρισε το μυαλό μου από την ρουτίνα της ημέρας αναρωτήθηκα πώς ήταν η ζωή μας πριν το Instagram, πριν τα social media γενικά και σίγουρα ήταν πιο ρομαντικά, πιο απλά, πιο ελεύθερα. 

Περίμενες την Κυριακή να ξημερώσει για να πας στο περίπτερο της γειτονιάς να πάρεις το αγαπημένο σου περιοδικό και να το μετροφυλλίσεις με την μαυρόασπρη σου εφημερίδα, πίνοντας το φραπέ σου με τα κουλουράκια της γιαγιάς. Τα μόνα stories που έβλεπες ήταν οι εικόνες του arlekin που η μάνα σου ήξερε ήδη την πλοκή της ιστορίας και ανυπομονούσε να τελειώσει το βιβλίο για να την δικαιώσει το ένστικτο της.  

Εν έτει 2022 η ζωή μας κατάντησε μια πόζα και ένα στόρι ενημερώνοντας τους ακόλουθους μας για τα πάντα. Τι φάγαμε, πού πήγαμε, ποιος μας λείπει, τι πεθυμήσαμε. Να σου πω, όμως, την αλήθεια μου και την αμαρτία μου; Έχει και αυτό την χάρη του, την αισθητική του σήμερα και του αύριο. Το λυπηρό είναι ότι έχει γίνει η πρώτη μας έγνοια από την ώρα που θα ξυπνήσουμε μέχρι να πούμε καληνύχτα. Αυτό ναι με με αγχώνει διότι δεν μπορούμε πλέον να απολαύσουμε την στιγμή, να γίνουμε ένα με την παρέα μας χωρίς να βρισκόμαστε σε ένα τραπέζι 7 άτομα και να μιλάμε μεταξύ μας μέσω κινητών. Ξέρω ότι είναι δύσκολο και όχι δεν την είδα Δαλάι Λάμα αλλά οι τελευταίοι 7 μήνες άλλαξαν την κοσμοθεωρία μου. Χαίρομαι που είχα ανοικτό το μυαλό μου να το αποδεχτώ για να με κάνει να δω τα πράγματα αλλιώς. Κατάλαβα λοιπόν πως η ζωή μας είναι μια στιγμή από την ώρα της σύλληψής μας στην μήτρα της μητέρας μας.  

Ωραία τα social media αλλά ακόμα πιο ωραία και η αληθινή στιγμή της πραγματικής μας ζωής, ο αληθινός χρόνος. Το Instagram είναι ένα συγκλονιστικό εργαλείο για μια επιχείρηση που θα της φέρει πιο πολλές πωλήσεις και κατ’ επέκταση θα την οδηγήσει στην επιτυχία. Και μην ξεχνάς ότι δεν πρόκειται να πέσει έτσι εύκολα. Δεν μπορεί ο αχώνευτος Zuckberberg να το «ρίξει» έτσι απλά. Έχει να λογοδοτήσει στην ανθρωπότητα ολόκληρη αλλά και στον επιχειρηματικό κόσμο των social media. Οπότε την επόμενη φορά που θα πέσει να χαμογελάσεις και ζήσε την στιγμή.