Γράφει ο Νικόλας Ιωαννίδης 

Θα σε πάω πίσω στο 2018! Πρέπει να ήταν Κυριακή απόγευμα, με την υγρασία να χορεύει στα κόκκαλα μας βαρύ ζεμπέκικο και με το τηλεκοντρόλ ανά χείρας αποφάσισα να δω κεντρικό δελτίο ειδήσεων. Βιασμοί, δολοφονίες, πολιτικά σκάνδαλα, διαβατήρια, φτώχια,  ακρίβεια ήταν το κυρίως μενού. Το στομάχι μου έγινε κόμπο όπως ακριβώς θα πάθαινε ένας άντρας με ζώδιο δίδυμος. Άγχος, κρύος ιδρώτας και αβεβαιότητα για το μέλλον. 

Το τώρα. Έκλεισα το καταραμένο κουτί και βρέθηκα να κάνω ένα κρύο ντους για να συνέλθω. Από τότε δεν ξαναείδα ειδήσεις. Και ομολογώ ότι ήμουν πολύ ευτυχισμένος. Αυτά που έπρεπε να ξέρω ειδικά για τον κορωνοϊό τα μάθαινα από πηγαδάκια και φίλους. Στα υπόλοιπα έκλεινα τα αυτιά μου προσπαθώντας να κερδίσω την ψυχική μου υγεία. Στο «κουτί» έπαιζε συνήθως σειρές που άφησαν ιστορία αλλά και ελληνική μουσική που οι λέξεις της με ταξίδευαν εκεί που εγώ ήθελα. 

Αισίως φτάνουμε στο τέλος του 2022 και κάπου ένα απόγευμα Κυριακής μεταξύ σιδερώματος και ηλεκτρικής σκούπας συνειδητοποιώ ότι θα έχουμε προεδρικές εκλογές. Και αναρωτήθηκα, μάλλον διερωτήθηκα, ταυτόχρονα αγχώθηκα και ξεκίνησα να ψάχνω. Ήθελα να δω ποιος θα μας κυβερνήσει μετά από την πιο διεφθαρμένη κυβέρνηση που πέρασε ποτέ από την ιστορία μας. Θα υπάρξει άραγε κάποιος που θα αφήσει την δόξα και το χρήμα και να υπηρετήσει τον λαό; Κάποιος που θα αντιμετωπίσει την ακρίβεια του ψωμιού και την φτώχεια που χτυπά την πόρτα σε πολλά νοικοκυριά ή απλά θα είναι ένα απ’ όλα; Πώς να δυσκολέψουμε, λοιπόν, την ζωή του ψηφοφόρου; Γιατί τα τελευταία χρόνια αυτό γίνεται. 

Λες και υπάρχει ένα τεράστιο στρογγυλό τραπέζι (ναι όπως τις ταινίες) και κάθονται όλοι οι κυβερνώντες (πλούσιοι εννοείται εις βάρος μας) και λένε: «Έλα παιδιά, Δευτέρα σήμερα. Πώς να τους δυσκολέψουμε την βδομάδα; Πώς να τους κάνουμε φτωχότερους; Ας βγούμε να τους πούμε την μεγαλύτερη βλακεία που υπάρχει και να τους πείσουμε ότι έτσι είναι το σωστό. Έτσι πρέπει να γίνει». 

Κανείς τους δεν έχει την ανθρωπιά και την ικανότητα να υπηρετήσει τον λαό, δυστυχώς, αλλά σκοπός τους είναι το πως θα γινούν πλουσιότεροι και με μεγαλύτερη δόξα. Ένας ρε φίλε, ένας μόνο, να αντιληφθεί ότι ζούμε σε ένα από τα πιο όμορφα νησιά, που συνδυάζει την θάλασσα με το βουνό, που όλες οι αποστάσεις είναι κοντινές, που οι άνθρωποι του ακόμα είναι φιλόξενοι και αγαπούν τον τόπο τους. Ένας που δεν θέλει να καταστρέψει τον Ακάμα για συμφέροντα δικά του και άλλων, ένας που θα δώσει προτεραιότητα στα άτομα που ζουν στην επαρχία και όχι στον ξένο που ήρθε για επενδύσεις. Ένας που θα τιμήσει τον συνάνθρωπο του και όχι μια κακόγουστη καρέκλα στο προεδρικό. 

Κι αυτόν τον ένα, αν με πείσει θα τον ψηφίσω στις εκλογές που έρχονται!