- Έλα τι κάνεις;

- Χαθήκαμε! 

- Ναι ρε εσυ όντως. Όλοι στο τρέξιμο είμαστε. 

- Πότε να κανονίσουμε ένα σουβλάκι, έναν καφέ; 

- Συγνώμη; λέω εγώ. Έχει ακόμη άτομα που πάνε για καφέ; Μπράβο ζηλεύω. Να το κανονίσουμε, συνεχίζω εγώ και όλα αυτά μέσω μηνυμάτων στο Instagram. 

- Ξέρεις κάτι; Επειδή είμαστε και οι δυο πιεσμένοι, άστο καλύτερα και σου στέλνω εδώ το προσκλητήριο μας. 

Διαβάζω το μήνυμα ανυποψίαστος και αμέσως μετά ψάχνω τα φακελάκια στο σπίτι μην τυχόν και έχουν τελειώσει. «Ναι καλέ, στείλε μου το. Δεν παρεξηγώ εγώ», απαντώ.

Σαν τρένο, χωρίς σταματημό, φέτος οι γάμοι, τα κουστούμια και τα πουκάμισα ξαφνικά "δουλεύουν υπερωρίες" για να μας κάνουν πιο καλοντυμένους και καλαίσθητους. 

Ντύνεσαι, ετοιμάζεσαι, βάζεις το αγαπημένο σου άρωμα για να ολοκληρώσεις το λουκ, παίρνεις το φακελάκι, ενώ ένα δάκρυ είναι έτοιμο να κυλήσει και φεύγεις για το κτήμα. 

Βγάζεις την απαιτούμενη σελφι στο κακοφωτισμένο ασανσέρ, με λεζάντα wedding time και ζητάς από τη Siri να σου βρει το location. Μετά από 3 προσπάθειες σού βρίσκει το κτήμα δίπλα από... τον Δούναβη, κάπου στο Miami και σε πιο δύσκολες περιπτώσεις σε βγάζει από το τρίτο round about στις Ινδίες. Στο τέλος, το βάζεις manual και ξεκινάς για την παράδοση του... φακελλουθκιού. 

Μετά από 38 λεπτά, προσπέρασμα τριών φορτηγών και 2 καφενέδων με στρωμένη την πιλότα, βλέπεις τα λαμπάκια που "κουνιούνται ανέμελα" από το ελαφρύ αεράκι με μυρωδιά τσούρας. Πάει και το πλυμένο αυτοκίνητο μιας και ο επιχειρηματίας δεν πρόλαβε να στρώσει την άσφαλτο στο parking, πάει και η γόβα, πάνε όλα.  

Βρίσκεις το τραπέζι που κάθεσαι και ξεκινά η αναζήτηση, γιατί πλέον οι αριθμοί στα τραπέζια είναι ψάξε-ψάξε, δεν θα σε βρω. Κάθεσαι λοιπόν δίπλα από μία θεία με ταγιέρ του 86' και γίνονται οι συστάσεις. Κοιτάς δεξιά, κοιτάς αριστερά να βρεις τις πιο κοντινές εξόδους όταν έρθει η ώρα να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια. 

Ο μετρ έρχεται και ανακοινώνει, πιο χαρούμενα για εμάς, ότι το τραπέζι μας είναι έτοιμο να σερβιριστεί. Το multi culture δίνει ρέστα μιας και δίπλα από τη σούβλα και το χαλλούμι, συναντάς το sushi με τον σολομό και παραδίπλα την ελιά την τσακιστή, τίγκα στο λάδι. Σερβίρεσαι, κάθεσαι και λες τέλεια. Εδώ είμαστε. Σκουπίζεις το χείλος, όχι του γκρεμού, αλλά το δικό σου και παραγγέλνεις το ποτό σου. 

Και ξάφνου κάποιος καταλαβαίνει πως είναι ώρα του ζευγαριού να κάνει είσοδο. Κάθε φορά φοβάμαι τι θα δω. Πόσες πληροφορίες θα πάνε μαζεμένες στον εγκέφαλό μου. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ξεκινάνε με το «Ελεύθερος» του Αργυρού και ξάφνου να αλλάζει με κάτι άλλο. Και τώρα ξεκινάει το show. Μια αγχωμένη αλλά χαμογελαστή νύφη που θέλει να βγάλει τον εαυτό της αλλά και τη δασκάλα χορού ασπροπρόσωπη, χωρίς να την ενδιαφέρει ο γαμπρός, που η τελευταία φορά που χόρεψε ήταν στο Vivendi με τους φίλους του κι από τότε, τίποτα. 

Μάλλον πρέπει να είναι νόμος πλέον από την κυβέρνηση. Πρέπει λοιπόν, η νύφη να βασανίσει τον  σύζυγό της. 1, 2, 3 και πίσω 1, 2, 3 και μπρος. Ο γαμπρός δε, να θέλει αντισταμινικά για να συνέλθει , τα κινητά βγάζουν insta stories για τα social media κάνοντας tag, φυσικά, το προφίλ του γάμου για να γίνει επίσης και το κατάλληλο repost.

ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΛΕΩ. «Θεέ μου, πού να σωριαστώ», έλεγε και η Μαρκορά. 

Κανεί σιορ. Πιάστε τον άντρα σας, πηγαίνετε κάπου με την οικογένειά σας, τους κουμπάρους σας και ενώστε την κοινή σας ζωή με τα ιερά δεσμά του γάμου. Κάντε το για την αγάπη σας. Τον έρωτά σας. Δεν είναι ανάγκη να βουρούμε να σας γοράζουμε τα χερούλια της κουζίνας στο νέο σπίτι, 8 τούβλα της ταράτσας και τον γρανίτη στα μπάνια. (βλέπε φακελάκια). 

Αυτά προς το παρόν από εμένα. Πάω στο καθαριστήριο να παραλάβω το καθαρό μου πουκάμισο και να πάω στο κοντινότερο ATM για να ανανεώσω το νέο μου φακελάκι.

Όλα αυτά με καυστικό χιούμορ για την κυπριακή πραγματικότητα. 

Και στα δικά σας οι ανύπαντροι!

Φωτογραφίες